ปัญหาในการดำเนินการทางวินัยแก่ข้าราชการพลเรือน ภายหลังที่ออกจากราชการไปแล้ว ตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2518 และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้อง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาวิเคราะห์ถึงปัญหาข้อกฎหมายและปัญหาในทางปฏิบัติในการดำเนินการทางวินัยแก่ข้าราชการพลเรือนสามัญภายหลังที่ออกจากราชการไปแล้วตาม พ.ร.บ.ระเบียนข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2518 และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องว่ามีความเหมาะสม เป็นธรรมและสอดคล้องกับเจตนารมณ์ของบทบัญญัติในมาตรา 89 แห่ง พ.ร.บ.ฉบับดังกล่าวหรือไม่ ผลการวิจัยพบว่า บทบัญญัติในมาตรา 89 ยังมีข้อบกพร่อง ขาดความสมบูรณ์และชัดเจนในเรื่องการดำเนินการสั่งลงโทษทางวินัยและการเปลี่ยนแปลงคำสั่งให้เป็นไปตามหมวด 4 ว่าด้วยวินัยและการรักษาวินัย ซึ่งได้มีการตีความให้สามารถลงโทษผู้กระทำผิดวินัยไม่ร้ายแรงที่ออกจากราชการไปแล้วโดยให้สั่งย้อนหลังไปเท่าที่จำเป็นได้ อันก่อให้เกิดความไม่เหมาะสม ไม่เป็นธรรม เพราะมีบางกรณีที่ผู้กระทำผิดวินัยไม่ร้ายแรงในลักษณะเดียวกันที่ได้ออกจากราชการไป โดยมิได้ถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงเอาไว้ก่อนออกจากราชการไม่ถูกลงโทษทางวินัย นอกจากนั้นการลงโทษผู้กระทำผิดวินัยไม่ร้ายแรงที่ออกจากราชการไปแล้วยังไม่สอดคล้องกับเจตนารมณ์ของมาตรา 89 ซึ่งมุ่งจะลงโทษเฉพาะผู้กระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงเท่านั้น มิได้มุ่งที่จะลงโทษกับผู้กระทำผิดวินัยไม่ร้ายแรงที่ออกจากราชการไปแล้ว บทบัญญัติมาตรา 89 มีข้อพกพร่องในเรื่องไม่มีคำจำกัดความ คำว่า "มีกรณีถูกล่าวหาว่ากระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงไว้ก่อนออกจากราชการ" ก่อให้เกิดปัญหาการตีความและปัญหาในทางปฏิบัตินอกจากนั้นมาตรา 89 ไม่ครอบคลุมถึงความผิดวินัยอย่างร้ายแรงที่พบขึ้นใหม่ในระหว่างการสืบสวนสอบสวนที่ยังมิได้มีการกล่าวหาหรือเป็นการกล่าวหาขึ้นภายหลังที่ผู้ถูกกล่าวหาออกจากราชการไปแล้ว ผู้วิจัยมีความเห็นว่า สมควรจะให้มีการปรับปรุงแก้ไขบทบัญญัติในมาตรา 89 นี้ ให้มีความสมบูรณ์ชัดเจนยิ่งขึ้น เพื่อทำให้ใช้บังคับได้อย่างมีประสิทธิภาพ ถูกต้อง เหมาะสม เป็นธรรม และสอดคล้องกับเจตนารมณ์ของมาตรา 89