ปัญหาการวัดและประเมินผลวิชาสุขศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตการศึกษา 3

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการวัดและประเมินผลวิชาสุขศึกษา สำรวจความคิดเห็นเกี่ยวกับปัญหาด้านการวัดและประเมินผลวิชาสุขศึกษา และเพื่อเปรียบเทียบปัญหาการวัดและประเมินผลวิชาสุขศึกษาของครูสุขศึกษาที่มีประสบการณ์การสอนต่างกันในโรงเรียนมัธยมศึกษาเขตการศึกษา 3 ผู้วิจัยส่งแบบสอบถามไปยังครูสุขศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษา เขตการศึกษา 3 ได้รับแบบสอบถามกลับคืนมาจำนวน 220 ฉบับ เป็นครูที่มีประสบการณ์การสอน 0 – 5 ปี จำนวน 107 ฉบับ และครูสุขศึกษาที่มีประสบการณ์การสอนมากกว่า 5 ปี จำนวน 113 ฉบับ หลังจากนั้นผู้วิจัยได้นำข้อมูลมาวิเคราะห์ด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยด้วยค่า 'ที' (t-test) โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป เอสพีเอสเอสเอกซ์ (SPPSX-Statistical Package for the Social Science X) นำเสนอในรูปตารางประกอบความเรียง ผลการวิจัยพบว่า ครูสุขศึกษามีสภาพการปฏิบัติในระดับมากเกี่ยวกับการวัดและประเมินผลวิชาสุขศึกษา ในเรื่องการใช้แบบทดสอบปรนัยในด้านความรู้ การใช้การสังเกตในด้านทัศนคติ การใช้สังเกตและปฏิบัติกิจกรรมเป็นรายกลุ่มในด้านการปฏิบัติ ปัญหาการวัดและประเมินผลวิชาสุขศึกษา ครูสุขศึกษามีปัญหาโดยส่วนรวมและรายด้านในระดับปานกลาง แต่พบว่าในบางข้อย่อยมีปัญหาในระดับมาก ขาดคู่มือและอุปกรณ์ในการวิเคราะห์ข้อสอบ ขาดอุปกรณ์ในการทดสอบปฏิบัติในบางบทเรียน ขาดคู่มือและอุปกรณ์ในการวัดและประเมินผล ขาดความรู้ในการสร้างแบบวัดทัศนคติขึ้นใช้เอง คาบการเรียนวิชาสุขศึกษามีน้อยทำให้การวัดผลด้านการปฏิบัติทำได้ไม่ทั่วถึง การวัดและประเมินผลด้านการปฏิบัติต้องใช้เวลามาก การสังเกตการณ์ปฏิบัตินอกเวลาทำได้ยาก การให้คะแนนการปฏิบัติจากเพื่อน ครู ผู้ปกครองทำได้ไม่ทั่วถึง ครูสุขศึกษาสอนในหลายระดับชั้น จำเป็นต้องออกข้อสอบในหลายรายวิชา ขาดการเก็บรวบรวมข้อสอบที่วิเคราะห์แล้วเป็นธนาคารข้อสอบ ขาดการพบปะกับครูในโรงเรียนหรือกลุ่มโรงเรียน เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ด้านการวัดและประเมินผล เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างด้านปัญหาการวัดและประเมินผลวิชาสุขศึกษาระหว่างครูสุขศึกษาที่มีประสบการณ์การสอน 0 – 5 ปี และมากกว่า 5 ปี พบว่าไม่มีความแตกต่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05