การพัฒนารูปแบบปฏิสัมพันธ์ของการสอนอ่านเข้าใจความ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบปฏิสัมพันธ์ของการสอนอ่านเข้าใจความ และทดสอบรูปแบบที่ได้พัฒนาขึ้นมา ผลการวิจัยได้รูปแบบปฏิสัมพันธ์ขององค์ประกอบสำคัญ 3 องค์ประกอบ ที่ส่งผลต่อการอ่าน เข้าใจความ คือ การฝึกกลวิธีการเรียน ความรู้พื้นฐานในเรื่องที่อ่าน และลักษณะของเนื้อเรื่องที่อ่าน เมื่อนำรูปแบบนี้ไปทดลองใช้กับนักเรียนสองภาษา ระดับชั้นประถมปีที่ 4 ที่พูดภาษามลายูถิ่นเป็นภาษาที่หนึ่ง และพูดภาษาไทย เป็นภาษาที่สอง จำนวน 72 คน โดยแบ่งเป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 36 คน ผู้วิจัยได้นำองค์ประกอบด้านการฝึกกลวิธีการเรียนมาเป็นตัวแปรจัดกระทำ โดยให้กลุ่มทดลองได้รับการฝึกกลวิธีการเรียน 4 แบบ คือ การเลือกใส่ใจ การบันทึกข้อความ การจัดระเบียบข้อความและการย่อความส่วนควบคุมได้รับวิธีสอนตามปกติไม่มีการฝึกกลวิธีการเรียนในแต่ละกลุ่มตัวอย่างองค์ประกอบด้านความรู้พื้นฐานในเรื่องที่อ่าน ถูกนำมาเป็นตัวแปรควบคุม โดยแบ่งนักเรียนออกเป็นกลุ่มที่มีความรู้พื้นฐานสูงและต่ำ ส่วนองค์ประกอบด้านลักษณะของเนื้อเรื่องที่อ่าน ผู้วิจัยนำมาสร้างเป็นแบบทดสอบการอ่าน เข้าใจความที่มีเนื้อเรื่องต่างกัน 3 ประเภท คือ เนื้อเรื่องที่ผู้อ่านคุ้นเคย ไม่คุ้นเคยและทั่วไป แบบแผนการทดลองเป็นแบบ 2 x 2 x 3 โดยวัดซ้ำที่ลักษณะของเนื้อเรื่องที่อ่าน นอกจากนี้ยังมีการวัดความสามารถทางภาษาไทย ก่อนการทดลองและหลังการทดลอง ใช้เวลาในการทดลองทั้งสิ้น 4 สัปดาห์ ผลการทดลองพบว่าองค์ประกอบทั้ง 3 มีผลต่อการอ่านเข้าใจความ ในส่วนรูปแบบปฏิสัมพันธ์พบว่า ทั้ง 3 องค์ประกอบ มีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน ส่วนปฏิสัมพันธ์รายคู่ พบเพียงคู่เดียว คือ ปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลวิธีการเรียน และความรู้พื้นฐานในเรื่องที่อ่าน ในด้านประสิทธิผลที่ได้จากการสอนตามรูปแบบนี้พบว่ากลุ่มทดลองมีคะแนนความสามารถทางภาษาไทยสูงกว่ากลุ่มควบคุมและคะแนนที่ได้จากการทดสอบหลังจากการทดลองสูงกว่าคะแนนที่ได้จากการทดสอบก่อนกลุ่มตัวอย่างเข้ารับการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ