ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการถือหุ้นอำพรางในการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว

Abstract

ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการถือหุ้นอำพรางในการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว เกิดขึ้นเนื่องจากปัจจุบันได้มีคนต่างด้าวและผู้มีสัญชาติไทยหรือนิติบุคคลที่มิใช่คนต่างด้าวเข้าร่วมลงทุนกับคนต่างด้าวเพื่อประกอบธุรกิจที่สงวนไว้ตามพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 โดยให้ความช่วยเหลือหรือให้การสนับสนุนหรือร่วมประกอบธุรกิจของคนต่างด้าวโดยแสดงออกว่าเป็นธุรกิจของตนแต่ผู้เดียวหรือถือหุ้นแทนคนต่างด้าวในห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทจำกัดหรือนิติบุคคลใดๆ เพื่อให้คนต่างด้าวประกอบธุรกิจโดยหลีกเลี่ยงหรือฝ่าฝืนบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 เนื่องจากความไม่เหมาะสมของนิยาม "คนต่างด้าว" ตามมาตรา 4(3) หรือมาตรา 4(4) พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 จากการศึกษาวิจัยพบว่า ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการถือหุ้นอำพรางในการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าวเกิดจาก คำนิยาม "คนต่างด้าว" ตามมาตรา 4(3) หรือมาตรา 4(4) พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 ซึ่งมิได้พิจารณาถึงสิทธิในการบริหารจัดการของคนต่างด้าวในนิติบุคคลที่จดทะเบียนตามกฎหมายไทยประกอบกับการกำหนดสภาพหุ้นบุริมสิทธิให้มีสิทธิออกเสียงในที่ประชุมผู้ถือหุ้นน้อยกว่าหุ้นสามัญนั้น สามารถกระทำได้เพราะไม่มีบทบัญญัติของกฎหมายห้ามเอาไว้ เป็นเหตุให้นิติบุคคลที่มีคนต่างด้าวถือหุ้นที่มีสิทธิออกเสียงในที่ประชุมผู้ถือหุ้นมากกว่าคนไทยไม่เป็นนิติบุคคลต่างด้าวตามพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 นอกจากนี้ตามมาตรา 36 พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 มิได้กำหนดลักษณะของพฤติกรรมหรือการกระทำในลักษณะใดบ้างที่จะถือว่าเป็นความผิดตามมาตรา 36 อันก่อให้เกิดปัญหาการบังคับใช้มาตรา 36 พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 ผู้วิจัยจึงสรุปได้ว่า ควรแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 ดังนี้ 1. นิยาม "คนต่างด้าว" ตามมาตรา 4(3) และมาตรา 4(4) ให้ครอบคลุมถึงกรณีที่คนต่างด้าวมีสิทธิในอำนาจบริหารจัดการเป็นฝ่ายข้างมากด้วย 2. มาตรา 36 ควรแก้ไขเพิ่มเติมลักษณะของการกระทำที่ถือว่าเป็นการถือหุ้นแทนหรือเป็นการร่วมประกอบธุรกิจที่สงวนไว้ตามบัญชีท้ายพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 กับคนต่างด้าวเพื่อหลีกเลี่ยงหรือฝ่าฝืนพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 3. การปรับปรุงบัญชีท้ายพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 เพื่อให้เหมาะสมแก่การประกอบธุรกิจในปัจจุบัน 4. การกำหนดให้คนต่างด้าวที่เข้ามาลงทุนต้องมีการรายงานการลงทุนต่อคณะกรรมการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว ก่อนเข้ามาลงทุนในประเทศไทย โดยแสดงสัดส่วนการถือหุ้น เงินลงทุนของคนต่างด้าว สิทธิในการบริหารจัดการ เพื่อเพิ่มระดับของการตรวจสอบแทนการขออนุญาตประกอบธุรกิจแต่เพียงอย่างเดียวในปัจจุบัน