ปัจจัยสู่ความสำเร็จของระบบโทรเวชกรรม : กรณีศึกษา อำเภออ่าวลึก จังหวัดกระบี่

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสาเหตุที่ประชาชนตัดสินใจเลือกใช้หรือไม่สนใจการรักษาผ่านระบบโทรเวชกรรม รวมทั้งประเมินความแตกต่างด้านต้นทุนรวมของโครงการและผู้ป่วยที่เข้ามารับบริการ ข้อมูลที่ใช้ในการศึกษามาจากการสำรวจ โดยผู้วิจัยได้ทำการเก็บรวมรวมข้อมูลในเดือนพฤษภาคม ปี พ.ศ. 2550 หน่วยตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือประชาชนอายุตั้งแต่ 1 ปีขึ้นไป ซึ่งพำนักอยู่ในพื้นที่ตำบลนาเหนือ เขาล่อม บ้านกลางและหนองหลุมพอ จำนวน 400 ราย และเจ้าหน้าที่สาธารณสุข จำนวน 4 ราย การศึกษาครั้งนี้นำเสนอข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์ความถดถอยโลจิสติกส์ ผลการศึกษาปรากฎว่า ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความสำเร็จของระบบโทรเวชกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ ระดับการประชาสัมพันธ์จากสถานีอนามัยและโรงพยาบาล (ระดับ 0.01) สภาวะการมีโรคเรื้อรัง การมีหลักประกันสุขภาพและระยะเวลารอคอย ณ สถานีอนามัย (ระดับ 0.05) สำหรับเพศ อายุ จำนวนปีของการศึกษา รายได้ อาชีพของครัวเรือน มาตรฐานความพึงพอใจในบริการ ความแตกต่างของค่าเดินทาง สาเหตุของการเลือกสถานพยาบาล เช่น ใกล้ที่พัก มีอาการเจ็บป่วยไม่มาก ให้ยาดีเร็วทันใจ ไม่มีความสัมพันธ์กับการประสบความสำเร็จของระบบโทรเวชกรรม นอกจากนี้ ณ สภาพปัจจุบันพบว่า ต้นทุนรวมของโครงการยังอยู่ห่างไกลจากคำว่า “คุ้มทุน” เนื่องจากมีจำนวนผู้เคยใช้บริการน้อยและค่าส่งสัญญาณจากจานดาวเทียมสูงกว่าสายโทรศัพท์ อย่างไรก็ตาม หากมีการเพิ่มระดับประชาสัมพันธ์เพื่อเพิ่มจำนวนผู้ป่วยที่ต้องการเลือกใช้ระบบ โครงการจะมีความคุ้มค่าในการลงทุนเป็นไปตามสมมติฐาน ซึ่งเมื่อวิเคราะห์รายละเอียดของผลประโยชน์ของโครงการ ปรากฎว่าผลประโยชน์ที่สำคัญที่สุดของโครงการนี้คือ การลดสภาวะสูญเสียรายได้ของผู้ป่วยและญาติ