โครงการนำร่องผลการทำสุวคนธบำบัดต่อพฤติกรรมกระสับกระส่ายในผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม ณ คลินิกโรคสมองเสื่อมโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของการเปลี่ยนแปลงของอาการกระสับกระส่ายโดยการบำบัดด้วยสุวคนธบำบัด ในคลินิกโรคสมองเสื่อมโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ วิธีการการศึกษา: การศึกษานี้เก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ป่วยโรคสมองเสื่อมจำนวน 24 คนที่มาเข้ารับการรักษาที่คลินิคโรคสมองเสื่อม ชั้น 12 ภาควิชา จิตเวช ตึก ภปร โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ โดยมีผู้ดูแลหลักเป็นผู้ทำการบำบัดด้วยน้ำมันหอมระเหยที่บ้านพักของผู้เข้าร่วมการวิจัย กลุ่มตัวอย่างจะได้รับการสุ่มจับแยกกลุ่มออกเป็นกลุ่มการทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลองมีผู้เข้าร่วมจำนวน 12 คน มีค่าเฉลี่ยของอายุอยู่ที่ 80.83 ปี(SD: 5.31) จะได้รับน้ำมันหอมละเหยกลิ่นลาเวนเดอร์เป็นเวลา 1 ชั่วโมงทุกวัน เป็นเวลาทั้งหมด 2 สัปดาห์ และกลุ่มควบคุมมีผู้เข้าร่วมจำนวน 12 คน มีค่าเฉลี่ยของอายุอยู่ที่ 80.75 ปี (SD: 6.84) จะได้รับน้ำมันโจโจบาร์ ออย เป็นเวลา 1 ชั่วโมงทุกวัน เป็นเวลาทั้งหมด 2 สัปดาห์ งานศึกษานี้ใช้แบบทดสอบ Cohen-Mansfield Agitation Inventory (CMAI) ในการประเมินอาการกระสับกระส่ายในผู้ป่วยโรคสมองเสื่อมทั้งก่อนทำการทดลองและหลังทำการทดลอง ข้อมูลที่บันทึกได้นำมามาวิเคราะห์ทางสถิติด้วยchi-square Mann-Whitney U-test Wilcoxon signed-rank test และ ANCOVA ในการเปรียบเทียบลักษณะพื้นฐานและผลของการศึกษาระหว่างสองกลุ่มการทดลอง ผลการศึกษา: ค่าคะแนนเฉลี่ยCMAIก่อนการทดลองของกลุ่มควบคุมมีค่าคะแนนที่ต่ำกว่ากลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติมีผู้เข้าร่วมการวิจัยจำนวน 3 คนในกลุ่มควบคุม และ 1 คนในกลุ่มทดลองออกจากการวิจัยก่อนจบการวิจัย หลังจากปรับค่าคะแนนCMAIก่อนการทดลองโดยใช้สถิติANCOVAแล้วพบว่ากลุ่มทดลองบำบัดด้วยสุวคนธบำบัดกลิ่นลาเวนเดอร์มีค่าคะแนนCMAIเฉลี่ยลดลงคิดเป็นร้อยละ 20 ในขณะที่กลุ่มควบคุมที่บำบัดด้วยสุวคนธบำบัด jojoba oil ไม่มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น โดยการวิเคราะห์ ITT แบบ LOCF สรุป: การบำบัดโดยใช้น้ำมันหอมละเหยกลิ่นลาเวนเดอร์ที่พักอาศัยของผู้ป่วยสามารถลดภาวะกระสับกระส่ายในผู้ป่วยโรคสมองเสื่อมได้ แต่อย่างไรก็ตามการศึกษาครั้งนี้เป็นเพียงแค่การศึกษานำร่องที่มีกลุ่มตัวอย่างจำนวนน้อย เพราะฉะนั้นการศึกษาในอนาคตจึงควรศึกษาด้วยกลุ่มตัวอย่างที่มีจำนวนมากขึ้นและระยะเวลาที่นานยิ่งขึ้น