การศึกษาสมรรถนะงานเชื่อมแบบอาร์คด้วยลวดเชื่อมสารพอกหุ้ม

Abstract

การประเมินการทางานในทางวิศวกรรมอุตสาหการ โดยปกติแล้วจะใช้เวลาในการทางานเป็นตัวชี้วัดหลัก แต่สาหรับงานฝีมือหรืองานที่ต้องอาศัยความเชี่ยวชาญ ที่มีระดับความยากง่ายของงานแตกต่างกัน อาจใช้แนวคิดของ Fitts’ law มาประยุกต์หาตัวชี้วัดสาหรับประเมินการทางาน ที่เรียกว่า สมรรถนะของฟิตส์ (Fitts’ Performance) มาใช้ประกอบการวางแผนและการประเมินการทางาน งานเชื่อมโลหะ เป็นงานฝีมือได้ถูกนามาหาสมรรถนะของงานเชื่อม เริ่มต้นจากการหารูปแบบความยากง่ายของงานเชื่อม จากท่าเชื่อมและรอยต่อชิ้นงานทั้ง 6 รูปแบบ (3 ท่าเชื่อม x 2 รอยต่อชิ้นงาน) โดยมีช่างเชื่อมอาชีพที่มีความสมัครใจเข้าร่วมการทดลองนี้ การสร้างการวัดสมรรถนะงานเชื่อมแบบอาร์คด้วยลวดเชื่อมสารพอกหุ้ม ได้กาหนดให้ผู้เข้าร่วมทดสอบเชื่อมชิ้นงานให้เสร็จโดยที่คานึงถึงคุณภาพด้วยความเร็วสูงสุด ตามรูปแบบงานที่กาหนด นาเวลาที่ใช้ในการเคลื่อนที่ (Movement Time : MT) ที่ได้มาสร้างความสัมพันธ์เชิงเส้นกับดัชนีความยาก(Index of Difficulty : ID) ที่ทาให้ผลรวมค่าสัมประสิทธิ์การตัดสินใจ ของสมการถดถอยเชิงเส้นของผู้เข้าร่วมทดสอบทั้ง 4 คน มีค่าสูงสุด แต่เนื่องจาก ID ของงานเชื่อมเป็นข้อมูลเชิงคุณภาพ (Qualitative) การสร้าง ID จึงเป็นการหาวิธีในการระบุมาตรา ID และจากการวิเคราะห์ผลการทดลองสามารถหาวิธีสร้าง ID ได้ 2 วิธีคือ สร้าง ID จากค่าเฉลี่ย MT และ สร้าง ID จากการหาค่าที่เหมาะสมที่สุด (Optimization) ซึ่งทั้งสองแบบทาให้ผลรวมค่าสัมประสิทธิ์การตัดสินใจของผู้ทดสอบ 4 คน ใกล้เคียงกัน จากการกาหนด ID ของงานเชื่อมแบบอาร์คด้วยลวดเชื่อมสารพอกหุ้ม ทาให้สามารถเปรียบเทียบสมรรถนะของผู้ทดสอบได้ และสามารถแปลผลจากกราฟสมรรถนะได้หลายรูปแบบ ที่จะแสดงให้เห็นว่าผู้ทดสอบมีสมรรถนะเป็นอย่างไร เป็นประโยชน์ต่อการนาไปใช้ในการวางแผนการผลิต มอบหมายงาน ประเมินความสามารถ ประเมินค่าจ้าง และการพัฒนาฝีมือแรงงาน