กระบวนการสังคมกรณ์ของผู้บริโภคกับพฤติกรรมการซื้อสินค้าของเด็กในจังหวัดเชียงใหม่

Abstract

ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง (1) รูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับลูก กับพฤติกรรมการซื้อสินค้าของเด็ก (2) รูปแบบความสัมพันธ์ของกลุ่มเพื่อนกับเด็ก กับพฤติกรรมการซื้อสินค้า และ (3) การเปิดรับโฆษณาทางโทรทัศน์ กับพฤติกรรมการซื้อสินค้าของเด็ก โดยใช้การวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กวัย 9-12 ปี ที่กำลังศึกษาอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 จากโรงเรียนในเขตอำเภอเมืองที่อยู่ในสังกัดของ สำนักงานการประถมศึกษา และสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาเอกชน จังหวัดเชียงใหม่จำนวน 400 คน ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับลูกสามารถแบ่งออกได้เป็น 7 แบบ ได้แก่ ความสัมพันธ์แบบเสมอภาค ความสัมพันธ์แบบเปิดโอกาส ความสัมพันธ์แบบปกป้องดูแล ความสัมพันธ์แบบละเลย ความสัมพันธ์แบบตำหนิติเตียน ความสัมพันธ์แบบเผด็จการ และความสัมพันธ์แบบเปรียบเทียบ รูปแบบความสัมพันธ์ที่มีความสัมพันธ์เชิงบวก กับพฤติกรรมการซื้อสินค้าของเด็ก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ความสัมพันธ์แบบเสมอภาค ความสัมพันธ์แบบเปิดโอกาส ความสัมพันธ์แบบปกป้องดูแล และความสัมพันธ์แบบละเลย รูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มเพื่อนกับเด็ก สามารถแบ่งออกเป็น 6 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มเด็กกิจกรรม กลุ่มเด็กเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ กลุ่มเด็กติดเพื่อน กลุ่มเด็กอ่อนไหว กลุ่มเด็กสันโดษ และกลุ่มเด็กขาดความมั่นใจ โดยกลุ่มเด็กกิจกรรม กลุ่มเด็กเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ กลุ่มเด็กติดเพื่อน และกลุ่มเด็กละเอียดอ่อนมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับพฤติกรรมการซื้อสินค้าของเด็ก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การเปิดรับโฆษณาทางโทรทัศน์มีความสัมพันธ์กับ พฤติกรรมการซื้อสินค้าของเด็ก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ