การกระจายตัวของละอองลอยบริเวณกรุงเทพมหานครในช่วงเหตุการณ์เกิดพายุฝุ่นในประเทศจีน

Abstract

โครงงานนี้ศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการกระจายตัวของละอองลอยบริเวณกรุงเทพมหานคร ในช่วงเหตุการณ์เกิดพายุฝุ่นในประเทศจีน โดยใช้ข้อมูล PM2.5 จากสถานีการเคหะชุมชนดินแดง ในปี พ.ศ.2545 - 2549 และสถานีมหาวิทยาลัยราชภัฎบ้านสมเด็จเจ้าพระยา ในปี พ.ศ.2544-2550 ส่วนข้อมูล PM10 จากสถานีการเคหะชุมชนดินแดง ในปี พ.ศ.2542 - เดือนมิถุนายน พ.ศ.2552 และสถานีมหาวิทยาลัยราชภัฎบ้านสมเด็จเจ้าพระยา ในปี พ.ศ.2551-2552 บริเวณกรุงเทพมหานคร จากกรมควบคุมมลพิษ จากการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติการกระจายตัวของ PM2.5 ทั้งสองสถานีพบว่ามีการกระจายตัวปริมาณสูงในช่วงฤดูหนาว และต่ำสุดในช่วงฤดูฝน ส่วนการกระจายตัวของ PM10 จะพิจารณาช่วงเดือนมีนาคม–เดือนพฤษภาคม ผลการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ พบว่าในปี พ.ศ.2551 ค่าความเข้มข้นของละอองลอย PM10 สูงสุดในเดือนมีนาคม และค่าต่ำสุดในเดือนพฤษภาคม ส่วนในปี พ.ศ. 2552 สูงสุดในเดือนพฤษภาคม และค่าต่ำสุดในเดือนเมษายน และจากสถานีการเคหะชุมชนดินแดง ปี พ.ศ.2542 – 2552 ผลการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติประกอบกับศึกษาภาพถ่ายดาวเทียม แผนที่ลม แผนที่อากาศ และ ทำ HYSPLIT backward trajectory modeling ในช่วงที่มีรายงานการเกิดเหตุการณ์พายุฝุ่นในประเทศจีน พบว่าค่าความเข้มข้นของ PM10 สูง ในเดือนมีนาคม ปี พ.ศ. 2549 และ 2551 อีกทั้งมวลอากาศมีการเคลื่อนที่มาจากประเทศจีน และจากการทดสอบสมมติฐานค่าเฉลี่ยความเข้มข้นของละอองลอยในช่วงเกิดเหตุการณ์พายุฝุ่นมีความแตกต่างจากวันปกติอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ยังพบว่าการเพิ่มขึ้นของละอองลอยนี้อาจเกิดขึ้นได้ในหลายกรณี ไม่ว่าจะเป็นจากพายุฝุ่น ละอองลอยที่เป็นเกลือจากทะเล หรือมีบางครั้งก็จะพบละอองลอยในพื้นที่ใกล้เคียงประเทศไทย ซึ่งหากต้องการทราบให้แน่ชัดอาจต้องมีการศึกษาทางเคมีของละอองลอยในการศึกษาต่อไป