การวิเคราะห์แบบแผนการอบรมเลี้ยงดูเด็กของผู้ปกครองในกลุ่มชาวเขาเผ่าม้ง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อวิเคราะห์แบบแผนการอบรมเลี้ยงดูเด็กของผู้ปกครองในกลุ่มชาวเขาเผ่าม้ง 2) เพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของปัจจัยด้านต่างๆที่มีต่อแบบแผนการอบรมเลี้ยงดูเด็ก ประชากรที่ใช้ในการวิจัยเป็นผู้ปกครองชาวเขาเผ่าม้ง จำนวน 163 คน ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านขุนช่างเคี่ยน จังหวัดเชียงใหม่ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามแบบแผนการอบรมเลี้ยงดูเด็กของผู้ปกครองและแบบบันทึกการสังเกตการอบรมเลี้ยงดูเด็ก วิเคราะห์ข้อมูลโดยคะแนนมาตรฐาน (z-score) ค่าสถิติพื้นฐาน การทดสอบไค-สแควร์ (Chi-square test) และวิเคราะห์เนื้อหา (Content analysis) ผลการวิจัยพบว่า 1. ผู้ปกครองส่วนใหญ่มีแบบแผนการอบรมเลี้ยงดูแบบเอาใจใส่ คิดเป็นร้อยละ 38.04 รองลงมาคือ แบบควบคุม คิดเป็นร้อยละ 22.09 แบบทอดทิ้ง คิดเป็นร้อยละ 21.47 และแบบตามใจ คิดเป็นร้อยละ 18.40 ตามลำดับ โดยแบบแผนการอบรมเลี้ยงดูแบบเอาใจใส่แสดงพฤติกรรมในด้านการเรียกร้องพฤติกรรมที่เหมาะสมกับวัย มีการกำหนดกฎระเบียบและวินัยภายในครอบครัว มีการกระตุ้นให้เด็กปฏิบัติตามกฎ มีการให้ความอบอุ่น ความรักและให้การสนับสนุนกับเด็ก มีการสื่อสารสองทางที่ชัดเจน มีการส่งเสริมให้เด็กเป็นตัวของตัวเองและพึ่งตนเอง มีการเคารพในสิทธิทั้งของพ่อแม่และเด็ก รวมทั้งการให้รางวัลมากกว่าการลงโทษ 2. เมื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของปัจจัยด้านต่างๆ ที่มีต่อแบบแผนการอบรมเลี้ยงดูเด็กของผู้ปกครองในกลุ่มชาวเขาเผ่าม้ง พบว่า มีปัจจัยที่ส่งผลต่อแบบแผนการอบรมเลี้ยงดูเด็กของผู้ปกครองในกลุ่มชาวเขาเผ่าม้ง คือสถานภาพที่เกี่ยวข้องกับเด็ก โดยผู้ปกครองที่มีสถานภาพเกี่ยวข้องเป็น ลุง ป้าและปู่ มีการอบรมเลี้ยงดูแบบเอาใจใส่ สูงกว่าผู้ปกครองที่มีสถานภาพอื่น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05