ผลของการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบโรงเรียนที่มีต่อการใช้ภาษาไทยในชีวิตประจำวันของบุคคลปัญญาอ่อนในสถาบันราชานุกูล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบโรงเรียนที่มีต่อการใช้ภาษาไทยในชีวิตประจำวันของบุคคลปัญญาอ่อนในสถาบันราชานุกูล และเปรียบเทียบผลของการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบโรงเรียนที่มีต่อการใช้ภาษาไทยในชีวิตประจำวันของบุคคลปัญญาอ่อนในสถาบันราชานุกูล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ บุคคลปัญญาอ่อนระดับพอเรียนได้ ซึ่งเข้ารับการฝึกที่สถาบันราชานุกูล จำนวน 9 คน อายุระหว่าง 10-14 ปี ซึ่งเข้ารับการเตรียมความพร้อมก่อนการทำงานที่สถาบันราชานุกูล เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 1) บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน 2) แบบทดสอบก่อนเรียน และ 3) แบบทดสอบหลังเรียน กระบวนการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบดรงเรียนตามทฤษฎีแอนดราโกจี 5 ขั้นตอน คือ 1) การสร้างบรรยากาศ 2) การส่งเสริมความคิด 3) การส่งเสริมประสบการณ์ 4) การลงมือปฏิบัติจริง และ 5) การประเมินผลโดยพัฒนาบทเรียนในรูปแบบบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน เนื้อหากิจกรรมประกอบด้วย คำที่ใช้ในชีวิตประจำวันและสัญลักษณ์ที่ใช้ในชีวิตประจำวัน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ค่าเฉลี่ยเลขคณิต (X) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติทดสอบวิลคอกชันจับคู่เครื่องหมายตำแหน่ง (The Wilcoxon Matched Pairs Signed-Ranks Test) ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1. ผลของการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบโรงเรียนที่มีต่อการใช้ภาษาไทยในชีวิตประจำวันของบุคคลปัญญาอ่อนในสถาบันราชานุกูล พบว่า ผู้เข้าร่วมกิจกรรมทุกคนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงขึ้น 2. ผลการเปรียบเทียบการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบโรงเรียนที่มีต่อการใช้ภาษาไทยในชีวิตประจำวันของบุคคลปัญญาอ่อนในสถาบันราชานุกูล พบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนทั้งก่อนและหลังการทดลองมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05