สัญญาซื้อขายที่มีของแถม : ศึกษากรณีนิติสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อและผู้ขาย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีความมุ่งหมายในการศึกษาถึงหลักการให้ความคุ้มครองสัญญาซื้อขายที่มีของแถม โดยพิจารณาจากนิติสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายตามกฎหมายของประเทศไทย เปรียบเทียบกับหลักกฎหมายของประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศญี่ปุ่น ซึ่งเป็นการศึกษาวิจัยเอกสาร ทั้งจากตำรา คำอธิบายกฎหมายและบทความที่เกี่ยวข้อง ผลจากการศึกษาพบว่า พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 ได้มีกำหนดให้ความคุ้มครองของแถมเฉพาะกรณีที่จัดให้มีการแถมพกหรือรางวัลด้วยการเสี่ยงโชคโดยวิธีใด ๆ เท่านั้น จึงไม่ได้มีกฎเกณฑ์ในทางกฎหมายที่ให้ความคุ้มครองกับของแถมในทุกประเภท ประกอบกับในกฎหมายดังกล่าวยังไม่ได้มีการกำหนดความหมายของคำว่า "ของแถม" ที่ชัดเจน เป็นเหตุให้เกิดความไม่ชัดเจนในการที่จะเอาพระราชบัญญัติว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 และพระราชบัญญัติความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นจากสินค้าที่ไม่ปลอดภัย พ.ศ. 2551 มาปรับใช้กับเรื่องของแถม นอกจากนี้ในส่วนของแถมเองก็ยังมีลักษณะร่วมกันที่สำคัญคือเป็นสิ่งที่ให้เพื่อจูงใจให้ผู้ซื้อเข้าทำสัญญาซื้อขายสินค้าและเป็นสิ่งที่เกินความจำเป็นในบางกรณี จึงควรมีการกำหนดหลักเกณฑ์ที่ให้ความคุ้มครองในลักษณะเดียวกัน วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมีข้เสนอว่า ให้ร่างกฎหมายเกี่ยวกับของแถมขึ้นเพื่อใช้บังคับ โดยในกฎหมายดังกล่าวได้กำหนดนิยามของคำว่า "ขอมแถม" เอาไว้ และกำหนดหลักเกณฑ์บางประการเพื่อให้นำกฎหมายที่มีอยู่แล้วนำมาปรับใช้กับเรื่องของแถมเพื่อให้เกิดความคุ้มครองที่ชัดเจน นอกจากนี้ยังกำหนดวางหลักเกณฑ์การให้ความคุ้มครองแก่ผู้ซื้อหรือผู้บริโภคในส่วนของแถม การโฆษณาในเรื่องของแถมจะต้องไม่ใช้ข้อความอันเป็นเท็จหรือเป็นการหลอกลวง หรือเป็นการเสนอให้ของแถมมากเกินสมควร และกำหนดหลักการให้นำกฎหมายที่มีอยู่แล้วมาใช้บังคับกับเรื่องของแถมโดยอนุโลม