การเปรียบเทียบความสามารถในการทรงตัวระหว่างนักเรียนนาฏศิลป์โขนกับนักเรียนทั่วไป

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการทรงตัวระหว่างนักเรียนนาฏศิลป์โขนที่ฝึกมาเป็นระยะเวลา 6 เดือน นักเรียนนาฏศิลป์โขนที่ฝึกมาเป็นระยะเวลา 5 ปี และนักเรียนทั่วไป เพศชาย จำนวน 63 คน แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มละ 21 คน โดยใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) ทำการทดสอบความสามารถในการทรงตัวแบบคงที่ด้วยวิธี Modified Clinical Test of Sensory Integration and Balance (m-CTSIB) ซึ่งเป็นรูปแบบการรบกวนการทำงานระบบประสาทรับความรู้สึกขณะทดสอบประกอบด้วย 4 เงื่อนไขทดสอบคือ 1.) ทดสอบด้วยการยืนด้วยขาสองข้าง 2.) ทดสอบด้วยการยืนด้วยขาสองข้างร่วมกับหลับตา 3.) ทดสอบด้วยการยืนด้วยขาสองข้างบนพื้นโฟม 4.) ทดสอบด้วยการยืนด้วยขาสองข้างบนพื้นโฟมร่วมกับหลับตา และการทดสอบความสามารถในการทรงตัวแบบเคลื่อนไหวด้วย Star Excursion Balance Test แล้วนำผลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติเพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างกลุ่มทดลอง ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนนาฏศิลป์โขนที่ฝึกมา 5 ปี มีความสามารถในการทรงตัวแบบคงที่และความสามารถในการทรงตัวแบบเคลื่อนไหวสูงกว่านักเรียนนาฏศิลป์โขนที่ฝึกมา 6 เดือน และนักเรียนทั่วไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกเงื่อนไขทดสอบ แต่ไม่พบความแตกต่างของความสามารถในการทรงตัวระหว่างนักเรียนนาฏศิลป์โขนที่ฝึกมา 6 เดือน กับนักเรียนทั่วไปทุกการทดสอบ สรุปได้ว่า นักเรียนนาฏศิลป์โขนที่ฝึกฝนอย่างต่อเนื่องมา 5 ปี มีความสามารถในการทรงตัวขณะทดสอบด้วยรูปแบบการรบกวนการทำงานระบบประสาทรับความรู้สึกทุกเงื่อนไขที่แตกต่างกัน และความสามารถในการทรงตัวแบบเคลื่อนไหวสูงกว่าทุกกลุ่ม แสดงให้เห็นถึงการพัฒนาการทำงานของระบบประสาทรับความรู้สึกทั้ง 3 ระบบคือ Visual system, Vestibular system และ Proprioceptive system