ความสัมพันธ์ระหว่างฮอร์โมน พฤติกรรม และโครงสร้างทางสังคมของลิงหางยาวเพศเมียในที่จำกัดบริเวณ

Abstract

ระดับฮอร์โมน (อีสตราไดออล โปรเจสเตอโรน และคอร์ติซอล) และพฤติกรรมที่สัมพันธ์กับโครงสร้างทางสังคมก่อนและหลังการสร้างกลุ่มทางสังคมของลิงเพศเมียปกติที่ไม่ได้ตัดรังไข่ จากหน่ายวิจัยไพรเมต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 4 ตัว อายุ 5-6 ปี น้ำหนัก 3-4.5 กิโลกรัม ขังไว้ด้วยกันในกรงขนาด 80 นิ้ว × 121 นิ้ว × 65 นิ้ว ได้ถูกติดตามและบันทึกไว้หลังจากมีการสร้างกลุ่มทางสังคม โดยใช้ทิศทางของพฤติกรรมก้าวร้าวระหว่างสมาชิกภายในกลุ่มเป็นเกณฑ์ตัดสิน พบว่าลิงเหล่านี้มีการจัดลำดับความสำคัญทางสังคมในลักษณะเป็นเส้นตรง และแสดงพฤติกรราทางสังคมในแต่ละระยะของวงจรการสืบพันธุ์ไม่แตกต่างกัน ลิงที่มีตำแหน่งทางสังคมสูงประจำเดือนจะขาดหายไปพร้อมกับระดับเฉลี่ยฮอร์โมน อีสตราไดออลและโปรเจสเตอโรนลดลง การประสบผลสำเร็จทางการสืบพันธุ์จึงต่ำลง ในขณะที่ลิงที่มีตำแหน่งทางสังคมต่ำสุดมีประจำเดือนสม่ำเสมอ อย่างไรก็ดี ในที่สุดลิงที่มีตำแหน่งทางสังคมสูงจะมีประจำเดือนกลับคืนสู่สภาพปกติ ระดับฮอร์โมนคอร์ดิซอลมิได้สะท้อนถึงตำแหน่งทางสังคมภายในกลุ่ม แต่สัมพันธ์กับพฤติกรรมก้าวร้าวที่ได้รับ