ความร่วมมือระหว่างประเทศในเรื่องทางอาญา (กรณีสนธิสัญญาระหว่างไทยกับสหรัฐอเมริกา ว่าด้วยความช่วยเหลือซึ่งกันและกันทางอาญา)

Abstract

การที่ประเทศไทยทำสนธิสัญญาว่าด้วยความช่วยเหลือซึ่งกันและกันทางอาญากับสหรัฐอเมริกา โดยมีเจตนารมณ์เพื่อร่วมมือกันปราบปรามอาชญากรรมระหว่างประเทศ ที่นับวันจะทวีความรุนแรงและสร้างความเสียหายเป็นอย่างมาก โดยอาศัยข้อจำกัดของกฎหมายเมื่อมีการกระทำผิดในดินแดนหลายประเทศ เพราะเหตุข้อจำกัดการใช้กฎหมายภายในดินแดน และกระบวนการยุติธรรมของแต่ละประเทศ โดยลำพังไม่อาจปราบปรามได้อย่างมีประสิทธิภาพ จึงต้องอาศัยความร่วมมือระหว่างประเทศ จากการศึกษาพบว่า สนธิสัญญาดังกล่าวมีช่องว่างให้มีการตีความข้อจำกัดบางเรื่อง เช่น เรื่องเกี่ยวเนื่องทางการเมืองที่สามารถปฏิเสธไม่ให้ความช่วยเหลือได้ เนื่องจากมีความหมายกว้างมาก การบังคับใช้กฎหมายไม่รวดเร็วและมีประสิทธิภาพเท่าที่ควร โดยเฉพาะบทลงโทษในการอายัดทรัพย์สินยังไม่มี ทำให้ผู้กระทำผิดไม่เกิดความเกรงกลัวเท่าที่ควร จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการอายัดทรัพย์สิน เพื่อตัดโอกาสในการเคลื่อนย้ายหรือทำลายพยานหลักฐานที่สำคัญทางคดี จึงจำเป็นที่จะต้องมีการเจรจาแก้ไขสนธิสัญญาให้สามารถอายัดทรัพย์สิน รวมทั้งกำหนดกรอบความหมายของคำบางเรื่องที่เป็นข้อจำกัดที่ไม่อาจให้ความช่วยเหลือได้ ให้มีความชัดเจนยิ่งขึ้น และการแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้องให้มีบทลงโทษในเรื่องการอายัดและริบทรัพย์สิน ให้สามารถอายัดและริบทรัพย์สินของผู้กระทำความผิดได้ เพื่อช่วยให้การปราบปรามอาชญากรรมมีประสิทธิภาพเพิ่มมากยิ่งขึ้น