ผลของการใช้กลุ่มบำบัดแบบประคับประคอง ที่มีต่อพฤติกรรมของผู้ป่วยจิตเภทวัยรุ่น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่ม วัดก่อนและหลังการทดลอง เพื่อศึกษาผลของการใช้กลุ่มบำบัดแบบประคับประคองที่มีต่อพฤติกรรมของผู้ป่วยจิตเภทวัยรุ่น กลุ่มตัวอย่าง คือผู้ป่วยจิตเภทวัยรุ่นทั้งเพศชายและเพศหญิง ที่รับไว้รักษาในฝ่ายจิตเวชวัยรุ่น โรงพยาบาลศรีธัญญา จำนวน 24 ราย คัดเลือกโดยใช้เกณฑ์ที่ตั้งไว้แล้วจับคู่กลุ่มตัวอย่าง โดยการใช้ตัวแปรเรื่อง เพศ อายุ ระดับการศึกษา ระยะเวลาของการเจ็บป่วย และพฤติกรรมการแสดงออกใกล้เคียงกัน แล้วจับฉลากเพื่อแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 12 ราย กลุ่มควบคุมจะได้รับการพยาบาลด้วยกลุ่มบำบัดตามปกติในหอผู้ป่วย และกลุ่มทดลองจะได้รับการพยาบาลด้วยกลุ่มบำบัดตามปกติในหอผู้ป่วย ร่วมกับกลุ่มบำบัดแบบประคับประคอง โดยผู้วิจัยเป็นผู้จัดกลุ่มเอง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดพฤติกรรมและแบบสังเกตพฤติกรรมของผู้ป่วยจิตเภทวัยรุ่น ซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ ความเที่ยงของแบบวัตพฤติกรรมเท่ากับ 0.89 เมื่อคำนวณโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าตามวิธีของครอนบาช ส่วนค่าความเที่ยงของแบบสังเกตพฤติกรรมเป็นความเที่ยงแบบความคงที่ คำนวณโดยสัมประสิทธิ์ของเพียร์สัน โดยหาความสอดคล้องระหว่างผู้สังเกต ได้ค่าความเที่ยงของการลังเกตเท่ากับ 0.90 และค่าความแตกต่างของคะแนนการสังเกตพฤติกรรมของผู้สังเกต 2 คน เท่ากับ 1.75 การรวบรวมข้อมูลทำ 2 ครั้ง คือ ก่อนเริ่มกลุ่มบำบัดแบบประคับประคอง 2 วัน และสิ้นสุดการจัดกลุ่มบำบัดแบบประคับประคองแล้ว 2 วัน วิเคราะห์ข้อมูล โดยหาค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ โดยทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. หลังการทดลองผู้ป่วยจิตเภทวัยรุ่นกลุ่มที่ได้รับการพยาบาล เน้นกลุ่มบำบัดแบบประคับประคอง มีพฤติกรรมเปลี่ยนแปลไปในทางที่ดีขึ้นมากกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. หลังการทดลองผู้ป่วยจิตเภทวัยรุ่นกลุ่มที่ได้รับการพยาบาล เน้นกลุ่มบำบัดแบบประคันประคอง มีพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นมากกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลเน้นกลุ่มบำบัดตามปกติในหอผู้ป่วย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05