การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยสำหรับนักศึกษาพยาบาล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองและเชิงคุณภาพ เพื่อพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยในการทดลองต้องการเปรียบเทียบพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยของนักศึกษากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมศึกษาพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยและการแสดงพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วย กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ชั้นปีที่ 2 จำนวน 60 คน สุ่มตัวอย่างแบบง่ายและจับคู่กลุ่มตัวอย่างที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระดับเดียวกันในกลุ่มทดลอง 30 คน กลุ่มควบคุม 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบวัดพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วย แบบสังเกตพฤติกรรมการเอื้ออาทรและแบบสัมภาษณ์ผู้ป่วยได้รับการตรวจหาความตรงและความเที่ยง ส่วนวิธีการสอนที่ใช้ ได้แก่การกระจ่างค่านิยม การสาธิต การแสดงบทบาทสมมติ การอภิปรายกลุ่มย่อย กรณีศึกษาและการประชุมปรึกษาทางคลินิก ซึ่งบูรณาการวิธีสอนทุกวิธีในการสอนวิชาการพยาบาลสุขภาพจิตและการพยาบาลจิตเวช 1 โดยยึดหลักพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยในการปฏิบัติการพยาบาล ทั้งภาคทฤษฎีและการปฏิบัติ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการทดสอบค่าที และการวิเคราะห์เนื้อหาและจำแนกประเภท ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1. การสอนภาคทฤษฎี พบว่า คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยภายหลังสอนของนักศึกษากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 2. การสอนภาคปฏิบัติ พบว่า คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยภายหลังสอนของนักศึกษากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยของนักศึกษากลุ่มทดลอง ก่อนและหลังสอนภาคทฤษฎีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยก่อนและหลังสอนภาคปฏิบัติ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนกลุ่มควบคุมคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการเอื้ออาทรต่อผู้ป่วยก่อนและกลังทดลองไม่แตกต่างกันนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ