วาโสแอกทีฟอินเทสทินอลเป็บไทด์กับการเกิดกลุ่มอาการ เฮปปาโตพัลโมนารีในผู้ป่วยเด็กที่เป็นโรคตับเรื้อรัง

Abstract

เปรียบเทียบระดับของ vasoactive intestinal peptide ในผู้ป่วยเด็กโรคตับเรื้อรังที่เป็นและไม่เป็น hepatopulmonary syndrome รูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์ ณ จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง สถานที่ศึกษา ภาควิชากุมารเวชศาสตร์ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ประชากร ผู้ป่วยเด็กโรคตับเรื้อรังอายุตั้งแต่แรกเกิดถึง 15 ปี ที่มารับการตรวจรักษาในโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ระหว่าง 1 มีนาคม 2543 ถึง 7 กุมภาพันธ์ 2544 ผู้ป่วยที่ศึกษาจะได้รับการซักประวัติ ตรวจร่างกาย วัด oxygen saturation ในเลือดโดย pulse oximeter และตรวจ contrast enhanced echocardiography โดยกุมารแพทย์ผู้เชี่ยวชาญสาขาโรคหัวใจ พร้อมบันทึก video ขณะทำ การวินิจฉัยว่าเป็น hepatopulmonary syndrome (HPS) อาศัยการมี delayed opacification ในหัวใจห้องซ้าย และทุกรายจะได้รับตรวจหาระดับ serum vasoactive intestinal peptide (VIP) โดยวิธี RIA และมีกลุ่มควบคุมจากเด็กปกติที่มีอายุและเพศใกล้เคียงกัน ผลการศึกษาพบว่า มีผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น HPS 14 ราย จากจำนวน 42 ราย คิดเป็นร้อยละ 33 ในกลุ่มที่เป็นโรคตับเรื้อรังมีระดับ serumVIP สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (ค่าเฉลี่ย 60.21+-35.04 pg/ml และ 43.71+-34.61 pg/ml ตามลำดับ p = 0.033) ในกลุ่มที่เป็น HPS มีระดับ serumVIP สูงกว่ากลุ่มที่ไม่เป็น (ค่าเฉลี่ย 72.65+-40.31 pg/ml และ 53.99+-31.0 pg/ml ตามลำดับ) แต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p = 0.306) ผลสรุป serumVIP มีค่าสูงขึ้นในผู้ป่วยเด็กโรคตับเรื้องรังจริง แต่อาจไม่ใช่ mediator หลักที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเกิด hepatopulmonary syndrome