สวัสดิการแรงงานด้านความปลอดภัยในโรงงานทอผ้า

Abstract

วัตถุประสงค์ในการทำวิจัย คือ ศึกษาสภาพสวัสดิการแรงงานด้านความปลอดภัย และสาเหตุของปัญหาในการไม่ได้รับสวัสดิการด้านความปลอดภัยในโรงงานทอผ้า โดยมีสมมติฐานการวิจัยคือ 1. สภาพการจัดสวัสดิการด้านความปลอดภัยในโรงงานอุตสาหกรรมทอผ้าน่าจะมีผลมาจากเจ้าของโรงงานมากกว่าเป็นไปตามที่รัฐบังคับให้จัด 2. ขนาดของโรงงานอุตสาหกรรมน่าจะเป็นตัวกำหนดสภาพการจัดสวัสดิการด้านความปลอดภัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย 2 ลักษณะ คือ ประการแรก สัมภาษณ์โดยใช้แบบสอบถามที่เก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ใช้แรงงานในโรงงานทอผ้า จำนวน 360 คน จำนวน 18 โรงงาน โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย ในการพิสูจน์สมมติฐานอาศัยการทอสอบค่าสัมประสิทธิ์ความน่าเชื่อถือของมาตราวัดแปรต่าง ๆ แล้วใช้ตารางแจกแจงความถี่ โดยระบบค่าข้อมูลเป็นร้อยละในการพรรณนาข้อมูลตามสมมติฐานประการที่สอง สัมภาษณ์เจ้าหน้าที่ของรัฐ องค์กรพัฒนาเอกชน และผู้ใช้แรงงาน เพื่อศึกษาสาเหตุของปัญหาในการไม่ได้รับสวัสดิการแรงงานด้านความปลอดภัย ผลการวิจัยปรากฏว่า สมมติฐานทั้ง 2 ข้อ ได้รับการยืนยัน จากตัวแปรทั้ง 3 ด้าน คือ ได้แก่การปฐมพยาบาลและรักษา, เครื่องมือและอุปกรณ์ป้องกันอันตราย, เงินช่วยเหลือสภาพสวัสดิการแรงงานด้านความปลอดภัยในโรงงานทอผ้า พบว่า ผู้ใช้แรงงานส่วนใหญ่ร้อยละ 99.2 ยังไม่ได้รับสวัสดิการแรงงานด้านความปลอดภัยตามกฎหมายครบถ้วนทุกข้อ มีผู้ใช้แรงงานเพียงจำนวนร้อยละ 0.8 เท่านั้นที่ได้รับสวัสดิการแรงงานด้านความปลอดภัยครบทุกข้อตามกฎหมายกำหนด และสาเหตุของปัญหาในการไม่ได้รับสวัสดิการแรงงานด้านความปลอดภัยในโรงงานทอผ้า มีดังนี้ 1. ผู้ใช้แรงงานและองค์กรผู้ใช้แรงงานขนาดความสนใจที่จะตระหนักถึงปัญหาความปลอดภัยในการทำงาน 2. หน่วยงานของรัฐทั้ง 4 หน่วยงาน อันได้แก่ กองตรวจความปลอดภัย สถาบันความปลอดภัยกองอาชีวอนามัย งานอาชีวเวชศาสตร์ ขาดเอกภาพในนโยบายและส่วนใหญ่ยังขาดจิตสำนึกในหน้าที่ความรับผิดชอบในการปฏิบัติ 3. องค์กรพัฒนาเอกชน ยังมีบทบาทด้านความปลอดภัยของผู้ใช้แรงงานน้อยอยู่