ผลของการใช้โปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ ร่วมกับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อต่อความวิตกกังวลของผู้ดูแล ในครอบครัวของผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวีที่มีอาการ

Abstract

ศึกษาผลของการใช้โปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ร่วมกับการฝึกผ่อน คลายกล้ามเนื้อ ต่อความวิตกกังวลของผู้ดูแลในครอบครัวของผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่มีอาการ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลในครอบครัวของผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวีที่มีอาการที่เข้ารับการรักษาใน แผนกผู้ป่วยใน โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ จำนวน 40 ราย เลือกเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยคำนึงถึงคะแนนความวิตกกังวลตามสถานการณ์ที่แตกต่างกันไม่เกิน 5 คะแนนและความสัมพันธ์กับผู้ติดเชื้อ ได้กลุ่มทดลอง 20 รายและกลุ่มควบคุม 20 ราย โดยกลุ่มทดลองได้รับการพยาบาลตามปกติและโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและ อารมณ์ ร่วมกับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติเพียงอย่างเดียว เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามวัดความวิตกกังวลตามสถานการณ์ The State-Trait Anxiety Inventory Form Y-1 (STAI form Y-1) ของ Spielberger นำไปหาความเที่ยงได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ .89 และเครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง คือ โปรแกรมการให้ข้อมูลและสนับสนุนทางอารมณ์กับการฝึกการผ่อนคลายกล้ามเนื้อ โดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 5 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบที ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1. ความวิตกกังวลของผู้ดูแลในครอบครัวของผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวี ที่มีอาการภายหลังได้รับโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ ร่วมกับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ความวิตกกังวลของผู้ดูแลในครอบครัวของผู้ติดเชื้อเอ็ชไอวี ที่มีอาการกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการสนับสนุนด้านข้อมูลและอารมณ์ ร่วมกับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อต่ำกว่ากลุ่มที่ไม่ได้รับโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .0.5