ผลกระทบของการท่องเที่ยวที่มีต่อการใช้ที่ดินและชุมชนของเกาะช้าง จังหวัดตราด

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการ ความสัมพันธ์และผลกระทบของการท่องเที่ยวที่มีต่อการใช้ที่ดินและชุมชนของ เกาะช้าง จังหวัดตราด รวมถึงความเสนอแนะแนวทางและมาตรการในการลดผลกระทบทางด้านลบอันเป็นปัญหาต่อ พื้นที่ ผลการศึกษาพบว่า พัฒนาการท่องเที่ยวของเกาะช้างแบ่งออกได้เป็น 3 ช่วง คือ ช่วงแรก ก่อน พ.ศ. 2528 ช่วงที่ 2 ระหว่าง พ.ศ. 2529-2539 ช่วงที่ 3 ระหว่าง พ.ศ. 2540-ปัจจุบัน การพัฒนาการท่องเที่ยวของเกาะช้างในช่วงแรกการท่องเที่ยวของเกาะช้างยังไม่ ได้รับการพัฒนา ในช่วงที่ 2 มีการขยายตัวของสถานบริการการท่องเที่ยวประเภท บังกะโล และโรงแรม และในช่วงที่ 3 มีการขยายตัวของสถานบริการการท่องเที่ยวที่หลากหลายขึ้น ผลกระทบที่เกิดขึ้นจำแนกได้เป็น 3 กลุ่มหลักคือ กลุ่มกายภาพ ได้แก่ โครงสร้างพื้นฐาน การใช้ที่ดินและการตั้งถิ่นฐาน กลุ่มเศรษฐกิจ ได้แก่ การจ้างงานและอาชีพ รายได้ และค่าครองชีพ กลุ่มสังคม ได้แก่ โครงสร้างประชากร ขนบธรรมเนียมประเพณี และสภาพความเป็นอยู่และวิถีชีวิต พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบสูงสุด คือ หาดทรายขาวบริเวณตะวันตกของเกาะ อันเป็นแหล่งท่องสำคัญของเกาะช้าง พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบรองลงมาได้แก่ หาดคลองพร้าว หาดไก่แบ้ อันเป็นพื้นที่ต่อเนื่องจากพื้นที่แหล่งท่องเที่ยวหลัก โดยการท่องเที่ยวส่งผลกระทบด้านลบต่อด้านการใช้ที่ดินมากที่สุด ขณะนี้ผลกระทบด้านการใช้ที่ดินเป็นสาเหตุหลักที่ก่อให้เกิดผลกระทบด้านต่างๆ ตามมา เพื่อเป็นการแก้ไขและควบคุมผลกระทบของการท่องเที่ยวต่อการใช้ที่ดิน และชุมชนของเกาะช้าง จังหวัดตราด จึงเสนอแนะแนวทางแก้ไขปัญหาออกเป็น 4 ด้าน คือ ด้านการท่องเที่ยวให้มีการควบคุมการขยายตัวของนักท่องเที่ยวและสถานบริการ การท่องเที่ยว ด้านการใช้ที่ดิน เสนอให้มีการกำหนดเขตการใช้ที่ดิน โดยแบ่งเป็นการพัฒนา เขตควบคุมการพัฒนา และเขตอนุรักษ์ ด้านโครงสร้างพื้นฐาน เสนอให้มีการพัฒนาระบบสาธารณูปโภค การกำจัดขยะ แหล่งน้ำดิบ ด้านเศรษฐกิจและสังคมเสนอให้มีการกระจายรายได้ พัฒนาฝีมือแรงงานและสร้างความมีเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชุมชน