ผลของการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาตามแนวคิดกลุ่มปฏิสัมพันธ์ ที่มีต่อความสามารถทางการพูดของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานการประถมศึกษากรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาตามแนวคิดกลุ่มปฏิสัมพันธ์ที่มีต่อความสามารถทางการพูดของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อกิจกรรมการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจา ตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยนี้คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ปีการศึกษา 2538 โรงเรียนประยุรวงศาวาส สังกัดสำนักงานการประถมศึกษากรุงเทพมหานคร จำนวน 60 คน แบ่งเป็น 2 กลุ่ม โดยการจับคู่คะแนน ภาคความรู้วิชาภาษาไทย ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2537 เพื่อทดลองสอนการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาตามแนวคิดกลุ่มปฏิสัมพันธ์ และสอนตามปกติตามแผนการสอนที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น เพื่อเปรียบเทียบผลของการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจา และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อกิจกรรมการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจา โดยการทดสอบค่าที (t-test)ที่ระดับนัยสำคัญ .05 ผลของการวิจัยพบว่า 1. นักเรียนกลุ่มทดลองที่เรียนโดยการใช้ทักษะสื่อสารทางวาจาตามแนวคิดกลุ่มปฏิสัมพันธ์มีคะแนนความรู้การใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาไม่สูงกว่ากลุ่มควบคุมที่เรียนตามปกติ 2.นักเรียนกลุ่มทดลองที่เรียนโดยการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาตามแนวคิดกลุ่มปฏิสัมพันธ์มีความสามารถในการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาด้านการเล่าเรื่อง ได้แก่ การใช้สีหน้า ท่าทาง เมื่อเริ่มปรากฏตัว และการใช้ท่าทางและ/หรืออุปกรณ์การพูด ด้านการสนทนา ได้แก่ การพูดให้ผู้อื่นเข้าใจ ความหมายได้ชัดเจน และการพูดได้เหมาะสมกับกาลเทศะ สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05 3.นักเรียนกลุ่มทดลองที่เรียนโดยการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาตามแนวคิดกลุ่มปฏิสัมพันธ์ มีความพึงพอใจต่อกิจกรรมการใช้ทักษะการสื่อสารทางวาจาอยู่ในระดับมาก