การจัดการการใช้ชานอ้อยในอุตสาหกรรมน้ำตาล

Abstract

งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อคึกษาการใช้ชานอ้อยในอุตสาหกรรมน้ำตาล เพื่อให้ได้ประโยชน์สูงสุด นอกจากนี้ยังเสนอทางเลือกที่มีในการนำชานอ้อยใปใช้ประโยชน์นอกเหนือจากในอุตสาหกรรมน้ำตาล ในการวิจัยผู้วิจัยได้เก็บข้อมูลการใช้ชานอ้อยเป็นเชื้อเพลิงในอุตสาหกรรมน้ำตาล พบว่ามี 2 ปัจจัยที่ทำให้หม้อไอน้ำมีประสิทธิภาพต่ำ ปัจจัยแรกคือ ปริมาณอากาศทางทฤษฎีที่ใช้ในการเผาไหม้มากเกินไป จากการศึกษางานวิจัยในต่างประเทศพบว่าปริมาณอากาศทางทฤษฎี ที่เหมาะสมอยู่ระหว่าง 140-150% ส่วนอีกปัจจัยหนึ่งคือ ชานอ้อยที่เป็นเชื้อเพลิงมีความชื้นสูง (ประมาณ 50%) ซึ่งการปรับปรุงทำได้โดยใช้ก๊าซร้อนทิ้งมาอบแห้งชานอ้อย จากข้อมูลของโรงงานน้ำตาลที่ทำการสำรวจ พบว่าพลังงานในก๊าซร้อนทิ้งสามารถใช้อบแห้งชานอ้อยให้มีความชื้นเหลือเพียง 35% จากทั้ง 2 ปัจจัยข้างต้นได้คำนวณปริมาณชานอ้อยที่ใช้เป็นเชื้อเพลิงโดยกำหนด ให้ปริมาณอากาศทางทฤษฎีเป็น 150% (และ 161% สำหรับโรงงาน ก) และการอบแห้งชานอ้อย ให้เหลือความชื้น 40% และ 35% พบว่า สามารถลดปริมาณการใช้ชานอ้อยลงได้สูงสุด 20-30% ของชานอ้อยที่ใช้ทั้งหมดในฤดูหีบอ้อย สำหรับการใช้ประโยชน์จากชานอ้อย โรงงานน้ำตาลสามารถนำชานอ้อยที่เหลือใช้มาขายให้กับอุตสาหกรรมกระดาษ และอุตสาหกรรมแผ่นใยไม้อัด ซึ่งจะขายได้ในราคา 250 บาทต่อตัน ที่ความชื้น 50% นอกจากนี้โรงงานน้ำตาลสามารถทำการผลิตไฟฟ้าขายโดยใช้ชานอ้อยเป็นเชื้อเพลิง ซึ่งจะให้ผลตอบแทนเทียบเท่ากับ 294 บาทต่อตัน