ผลของเลเซอร์ชนิดเอ็นดีแย็กและชนิดแกลเลียม-อะลูมิเนียม-อาร์เซนิกต่อรูเปิดของท่อเนื้อฟัน ศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราด

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลของเลเซอร์ ชนิดเอ็นดีแย็กและชนิดแกลเลียม-อะลูมิเนียม- อาร์เซนิก ที่เวลาและระดับพลังงานต่างกัน ต่อขนาดและจำนวนของรูเปิดท่อเนื้อฟันจากชิ้นฟันที่เตรียมในห้องปฏิบัติการ โดยการกำจัดชั้นนเคลือบรากฟัน และใช้กรดเอทิลีนไดเอมีนเตตราอะซิติก 0.5 โมลาร์ เพื่อกำจัดชิ้นคราบผงฟัน การวิจัยใช้ฟันกรามน้อยซี่ที่หนึ่ง จำนวน 15 ซี่ แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ตามเวลาที่ใช้ในการฉายแสง คือ 1, 2 และ 3 นาที ฟันแต่ละซีจะเตรียมเป็นชิ้นฟัน จำนวน 4 ชิ้น เพื่อฉายแสงเลเซอร์ชนิดเอ็นดีแย็ก ระดับพลังงาน 50 มิลลิจูล 100 มิลลิจูล ชนิดแกลเลียม-อะลูมิเนียม-อาร์เซนิก และไม่ฉายแสง นำชิ้นฟันมาถ่ายภาพด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราดกำลังขยาย 3000 เท่า นำภาพที่ได้มาวัดขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของท่อเนื้อฟัน และจำนวนรูเปิดท่อเนื้อฟันด้วยคอมพิวเตอร์ หาค่าเฉลี่ย และวิเคราะห์ด้วยสถิติแบบที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบแจกแจงทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า จำนวนท่อเนื้อฟันเฉลี่ยต่อภาพของแต่ละกลุ่ม ไม่แตกต่างกัน (P>0.05) ในกลุ่มเอ็นดีแย็กเลเซอร์ 50 มิลลิจูล และ กลุ่มเอ็นดีแย็กเลเซอร์ 100 มิลลิจูล กลุ่มที่มิขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางท่อเนื้อฟันเล็กที่สุด คือกลุ่มที่ใช้เวลาในการฉายแสง 3 นาที (1.8197 ± 0.4923 ไมโครเมตร) และ 2 นาที (1.7764 ± 0.7506 ไมโครเมตร) ตามลำดับ ส่วนกลุ่มแกลเลียม-อะลูมิเนียม- อาร์เซนิกเลเซอร์นั้น กลุ่มที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางท่อเนื้อฟันเล็กที่สุด คือกลุ่มที่ใช้เวลาในการฉายแสง 3 นาที (1.6715 ± 0.4354 ไมโครเมตร) และพบว่าทุกกลุ่มมีความแตกต่างจากกลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ซึ่งผลจากการวิจัยนี้ ทำให้ทราบถึงเวลาและระดับพลังงานที่เหมาะสม ของเอ็นดีแย็กเลเซอร์และแกลเลียม-อะลูมิเนียม-อาร์เซนิกเลเซอร์ ที่ทำใน้ท่อเนื้อฟันมีขนาดเล็กลง และจะเป็นแนวทางในการนำเลเซอร์มาใช้ รักษาอาการเลียวฟันในผู้ป่วยต่อไป