ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดเก็บภาษีของรัฐบาลท้องถิ่น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อวิเคราะห์ถึงปัจจัยที่มีผลต่อการจัดเก็บภาษีของรัฐบาลห้องถิ่น โดยใช้ข้อมูลภาคตัดขวาง เป็นรายจังหวัดในปี พ.ศ. 2537 แบ่งการวิเคราะห์ออกเป็น 2 ส่วน โดยส่วนแรกพิจารณาความสามารถในการเสียภาษีของจังหวัด โดยกำหนดสมการอัตราส่วนภาษีแต่ละประเภทต่อมูลค่าผลิตภัณฑ์จังหวัด มีปัจจัยทางเศรษฐกิจใดบ้างที่ มีอิทธิพลต่อการจัดเก็บภาษี โดยวิธิสมการถดถอย (Regression Approach) และในส่วนที่สองเป็นการวิเคราะห์ถึงความพยายาม ในการจัดเก็บภาษีของจังหวัด โดยพิจารณาถึงอัตราส่วนระหว่างอัตราส่วนภาษีที่เก็บได้จริงต่อมูลค่าผลิตภัณฑ์ จังหวัดกับอัตราส่วนของภาษีที่คาดว่าจะเก็บได้หรือความสามารถในการเสียภาษีในการวิเคราะห์จากส่วนแรก จากผลการทดสอบสมการถดถอยของภาษีทั้งหมดพบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดเก็บภาษีคือ มูลค่าผลิตภัณฑ์ จากภาคการธนาคาร มูลค่าผลิตภัณฑ์จากภาคอุตสาหกรรม มูลค่าผลิตภัณฑ์จากภาคการบริการและรายได้ต่อหัวของประชากรในจังหวัด เป็นปัจจัยที่สำคัญในการกำหนดความสามารถในการเสียภาษีประเภทต่าง ๆ ในจังหวัด ซึ่งแสดงให้เห็น ถึงระดับการใช้เงิน การขยายตัวทางอุตสาหกรรมและการบริการ ก่อให้เกิดมูลค่าเพิ่มแก่เศรษฐกิจของประเทศ ผลการศึกษาปรากฎว่า แบ่งกลุ่มจังหวัดออกเป็น 4 กลุ่ม ตามความสามารถในการเสียภาษีและความพยายาม ในการจัดเก็บภาษีคือ กลุ่มแรก จังหวัดที่มีค่าความสามารถสูงและมีค่าความพยายามสูง กลุ่มที่ 2 จังหวัดที่มีค่าความสามารถสูงและมีค่าความพยายามตํ่า กลุ่มที่ 3 จังหวัดที่มีค่าความสามารถตํ่าและมีค่าความพยายามสูง และกลุ่มที่ 4 คือ จังหวัดที่มีค่าความสามารถในการเสียภาษีตํ่าและค่าความพยายามต่ำ การจัดแบ่งกลุ่มของจังหวัดนั้นก็เพื่อเป็นแนวทางในการ พิจารณาทั้งผลของการจัดเก็บภาษีของเจ้าหน้าที่ภาษีและความพร้อมของจังหวัด รวมทั้งโครงสร้างทางเศรษฐกิจในจังหวัดที่จะเอื้อให้เกิดรายได้ และประสิทธิภาพในการจัดเก็บภาษีตามพื้นฐานทางเศรษฐกิจของจังหวัด ผลการศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการจัดเก็บภาษีของรัฐบาลห้องถิ่นพบว่า ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดเก็บภาษีได้รับการ กำหนดจากรัฐบาลกลางแล้วจะส่งผลถึงห้องถิ่น การคลังของห้องถิ่นที่ถูกรวมศูนย์ไว้ส่วนกลาง โดยผ่านการบริหารตาม ลำดับขั้นจากส่วนกลางสู่ท้องถิ่น ทำให้ขาดประสิทธิภาพในการบริหารงานของตนเอง เพราะจะต้องพึ่งพาความช่วยเหลือในรูปแบบต่าง ๆ จากรัฐบาลกลาง การบริหารและควบคุมงานของรัฐบาลห้องถิ่นควรจะเป็นอิสระทางการคลัง โดยรัฐบาลกลางควรจะพิจารณาวิธีการควบคุมดูแลรัฐบาลท้องถิ่นแทน ซึ่งจะสนองความต้องการของประชากรในห้องถิ่นได้อย่างดีและ มีประสิทธิภาพ ทั้งการลงทุนและการใช้จ่ายส่าหรับห้องถิ่น ขณะเคียวกันก็จะลดความช่วยเหลือและการพึ่งพาทางการคลังลง จากรัฐบาลกลาง ซึ่งในที่สุดก็จะทำให้รัฐบาลห้องถิ่นมีความเข้มแข็งมากขึ้น โดยรัฐบาลกลางจะคอยดูแลและเป็นผู้ตัดสินใจ ถึงต้นทุนและผลประโยชน์ในระดับชาติเท่านั้น