การแปรของ (E) ในภาษาไทยถิ่นนครศรีธรรมราช ตามตัวแปรอายุและทัศนคติต่อภาษา

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ศึกษาการแปรของ (ɛ) ในภาษาไทยถิ่นใต้ที่พูดกันในเขตเทศบาลนครนครศรีธรรมราชตามตัวแปรอายุและทัศนคติต่อภาษา ผู้บอกภาษาแบ่งตามตัวแปรอายุออกเป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มอายุ 11-20 ปี, 21-30 ปี, 31-40 ปี และ 41 ปีขึ้นไป และตามตัวแปรทัศนคติต่อภาษาออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่มีทัศนคติทางบวกต่อภาษาไทยถิ่นใต้และกลุ่มที่มีทัศนคติทางลบต่อภาษาไทยถิ่นใต้ ผู้วิจัยเก็บข้อมูลโดยใช้ภาษาไทยถิ่นใต้สัมภาษณ์ผู้บอกภาษาที่มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตเทศบาลนครนครศรีธรรมราชจำนวน 100 คน แบ่งตามกลุ่มอายุ ๆ ละ 25 คน รายการคำประกอบด้วยคำ 30 คำที่ออกเสียงเป็น [ e ] ในภาษาไทยมาตรฐานแต่ออกเสียงเป็น [ ɛ ] ในภาษาไทยถิ่นนครศรีธรรมราช การวิเคราะห์ข้อมูลทำโดยการฟัง ผลการวิเคราะห์แสดงว่า (ɛ) มีรูปแปร 3 รูป คือ รูปแปรใหม่ [ e ] , รูปแปรกึ่งกลาง [ ɛ ^] และรูปแปรดั้งเดิม [ ɛ ] ในการวิเคราะห์แบบไม่พิจารณาตัวแปรทางสังคมพบว่า ผู้บอกภาษานิยมใช้ [ ɛ ] มากที่สุด นิยมใช้ [ ɛ ^] รองลงมา และนิยมใช้ [ e ] น้อยที่สุด ส่วนการวิเคราะห์แบบพิจารณาตัวแปรทางสังคมนั้นพบว่า ทั้งตัวแปรอายุและทัศนคติต่อภาษามีความสัมพันธ์กับการใช้รูปแบบต่าง ๆ ของผู้บอกภาษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ทั้งนี้ตัวแปรทัศนคติต่อภาษามีความสำคัญมากกว่าตัวแปรอายุ ในงานวิจัยนี้พบว่า ผู้พูดภาษาไทยถิ่นนครศรีธรรมราชยังคงใช้รูปแปรดั้งเดิม [ ɛ ] มากกว่ารูปแปรอื่น ๆ อย่างชัดเจน แต่มีแนวโน้มที่จะใช้ลดลงเมื่อผู้บอกภาษามีอายุน้อยลง และพบว่ายังไม่นิยมใช้รูปแปรใหม่ [ e ] นอกจากนี้ยังมีการปรากฏของรูปแปรกึ่งกลาง [ ɛ ^] ที่ไม่ได้ออกเสียงเหมือนรูปแปรดั้งเดิมหรือรูปแปรใหม่ทุกกลุ่มอายุใช้รูปแปรกึ่งกลางในอัตราที่มากพอสมควรและมีแนวโน้มที่จะใช้มากขึ้น