สภาพการอยู่อาศัยของพนักงานประจำรถโดยสารที่รับส่งผู้โดยสารที่สถานีขนส่งผู้โดยสารกรุงเทพ (จตุจักร)

Abstract

ผู้ประกอบอาชีพที่ไม่ต้องอยู่ประจำที่ (Footloose Professionals) คือ ผู้ที่ประกอบอาชีพที่มีลักษณะการทำงานโดยธรรมชาติของอาชีพนั้นไม่อยู่เป็นที่ มีการเคลื่อนย้ายอยู่ตลอดเวลา ซึ่งด้วยลักษณะการทำงานที่ไม่ต้องอยู่ประจำที่ ผู้วิจัยจึงเกิดความสนใจสภาพการอยู่อาศัยของผู้ประกอบอาชีพในลักษณะดังกล่าว ทั้งนี้ผู้วิจัยจึงเลือกกลุ่มเป้าหมายเพื่อทำการศึกษา คือ พนักงานประจำรถโดยสาร เฉพาะรถรับส่งสายยาว ที่รับส่งผู้โดยสารที่สถานีขนส่งผู้โดยสารกรุงเทพ (จตุจักร) หรือหมอชิต2 ประกอบด้วย พนักงานขับรถ พนักงานบริการ(เด็กรถ) และพนักงานต้อนรับ ผลการวิจัยพบว่า พนักงานประจำรถโดยสารมีรายได้ครัวเรือนไม่อยู่ในเกณฑ์ของผู้ที่จะได้รับความช่วย เหลือในเรื่องที่อยู่อาศัยจากภาครัฐ แต่ในสภาพความเป็นจริงพนักงานประจำรถโดยสารควรได้รับความช่วยเหลือ แต่ละคนมีที่อยู่ 2 ประเภท ได้แก่ ที่อยู่ประจำ และที่อยู่ชั่วคราวในช่วงระหว่างทำงาน ซึ่งแบ่งออกเป็น 3 ลักษณะ คือ ช่องเก็บสัมภาระภายในรถโดยสาร บ้านพักสวัสดิการ และบ้านเช่าส่วนตัว โดยที่อยู่ประจำส่วนใหญ่เป็นที่อยู่ตามภูมิลำเนาเดิม กรรมสิทธิ์เป็นของตนเอง หรือบิดา มารดา ญาติพี่น้อง ปัจจุบันไม่มีภาระค่าใช้จ่ายที่อยู่ประจำ อยู่ร่วมกัน 6 คน ได้แก่ บิดา มารดา ญาติพี่น้อง คู่สมรส และบุตร แต่ในส่วนของที่อยู่ชั่วคราวนั้น แต่ละคนมีการเลือกแตกต่างกัน โดยภาพรวมขึ้นอยู่กับตำแหน่ง ซึ่งแต่ละตำแหน่งมีความแตกต่างกันในเรื่องของ อายุ เพศ รายได้ และลักษณะการปฏิบัติงาน ได้แก่ พนักงานขับรถ เลือกที่อยู่ชั่วคราวต้นทาง คือ ช่องเก็บสัมภาระภายในรถโดยสาร ส่วนปลายทาง คือ กลับมาพักที่อยู่ประจำทุกครั้งที่กลับมายังสถานีขนส่งผู้โดยสารปลายทาง พนักงานบริการ(เด็กรถ) เลือกที่อยู่ชั่วคราวต้นทางและปลายทาง คือ ช่องเก็บสัมภาระภายในรถโดยสาร ส่วนใหญ่กลับที่อยู่ประจำ 1 ครั้ง/เดือน และพนักงานต้อนรับเลือกที่อยู่ชั่วคราวต้นทาง คือ บ้านเช่าส่วนตัว ส่วนปลายทาง คือ บ้านพักสวัสดิการ ส่วนใหญ่กลับที่อยู่ประจำ 1 ครั้ง/เดือน ซึ่งที่อยู่ชั่วคราวส่วนใหญ่ไม่มีความเหมาะสมสำหรับการพักอาศัย แต่พนักงานประจำรถโดยสารส่วนใหญ่มีความพอใจ ทั้งนี้ผู้วิจัยมีข้อเสนอแนะว่า องค์กรที่สังกัดแต่ละองค์กรควรให้ความสำคัญและจัดสวัสดิการด้านที่อยู่อาศัยชั่วคราวที่เหมาะสมสำหรับพนักงานประจำรถโดยสาร จากผลการวิจัยสามารถนำมาสู่ข้อค้นพบว่า ผู้ประกอบอาชีพที่ไม่ต้องอยู่ประจำที่ (Footloose Professionals) ในกรณีของพนักงานประจำรถโดยสาร ยังคงให้ความสำคัญกับที่อยู่อาศัยต้องใกล้แหล่งงาน ซึ่งหากแหล่งงานตั้งอยู่ไกลจากที่อยู่อาศัย หรือแหล่งงานมีการเคลื่อนที่ มักจะย้ายที่อยู่อาศัยจากที่อยู่ประจำ มาอยู่ในแหล่งงานหรือบริเวณใกล้เคียงในลักษณะที่อยู่ชั่วคราว ซึ่งการเลือกที่อยู่ชั่วคราวของแต่ละคนนั้น มีความแตกต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอายุ เพศ รายได้ และลักษณะการปฏิบัติงาน