พฤติกรรมการใช้บริการทางการแพทย์ของผู้ประกันตน ของโครงการประกันสังคมในจังหวัดสมุทรปราการ

Abstract

การดำเนินโครงการประกันสังคมตามพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2533 ได้ดำเนินการมาครบ 1 ปีแล้ว แต่ยังพบปัญหาอัตราการใช้บริการทางการแพทย์ต่ำ การวิจัยครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาอัตราการไปใช้และไม่ไปใช้บริการทางการแพทย์ในสถานพยาบาลที่ขึ้นทะเบียนไว้ รวมทั้งเหตุผล และปัจจัยที่สัมพันธ์กับการไปใช้และไม่ไปใช้บริการของผู้ประกันตนที่เจ็บป่วย ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2535 ในจังหวัดสมุทรปราการ ตัวอย่างที่ศึกษาได้แก่ ผู้ประกันตนที่ขึ้นทะเบียนไว้กับโรงพยาบาลสมุทรปราการ และโรงพยาบาลสำโรงการแพทย์ ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2535 จำนวน 1,391 คน ในสถานประกอบการเป็นหน่วยของการสุ่ม เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ผลการศึกษาพบว่า อัตราการใช้บริการผู้ป่วยนอกในสถานพยาบาลที่ขึ้นทะเบียนไว้เท่ากับ 2.88 ครั้ง/คนที่ป่วย/ปี ผู้ป่วยใน เท่ากับ 0.67 ครั้ง/คนที่ป่วย/ปี อัตราการไม่ไปใช้บริการผู้ป่วยนอกในสถานพยาบาลที่ขึ้นทะเบียนไว้ เท่ากับ 1.2 ครั้ง/คนที่ป่วย/ปี และผู้ป่วยใน เท่ากับ 0.4 ครั้ง/คนที่ป่วย/ปี เหตุผลสำคัญที่ผู้ประกันตนไม่ไปใช้บริการที่สถานพยาบาลที่ขึ้นทะเบียนไว้คือ การเดินทางที่ไม่สะดวก กรณีผู้ป่วยนอก ปัจจัยนำที่สัมพันธ์กับการไปใช้และไม่ไปใช้บริการในสถานพยาบาลที่ขึ้นทะเบียนไว้ได้แก่ ระดับการศึกษา รายได้ ความรู้เกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ ปัจจัยสนับสนุนได้แก่ อำเภอที่อยู่อาศัยโรงพยาบาลคู่สัญญาหลัก ขนาดสถานประกอบการ การมีบริการรักษาพยาบาลในสถานประกอบการ วิธีการเดินทางไปใช้บริการ และค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปใช้บริการ (p .05) ส่วนผู้ป่วยในปัจจัยนำ ได้แก่ สถานภาพสมรส และความรู้เกี่ยวกับสิทธิประโยชน์ ปัจจัยสนับสนุนได้แก่ อำเภอที่อยู่อาศัย โรงพยาบาลคู่สัญญาหลัก ค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปใช้บริการ (p .05) ผลการศึกษาดังกล่าวจะเป็นข้อมูลสำคัญในการวางแผนปรับปรุงดำเนินงานประกันสังคมให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น