ขั้นตอนวิธีการวิเคราะห์ความผิดพร่องแบบอัตโนมัติสำหรับเครือข่ายส่ง

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ นำเสนอวิธีการเพิ่มสมรรถนะให้กับระบบวิเคราะห์ความผิดพร่องแบบอัตโนมัติสำหรัเครือข่ายส่งไฟฟ้า ประกอบด้วย เงื่อนไขการเลือกขั้นตอนวิธีที่ใช้ในการคำนวณหาระยะลัดวงจรขั้นตอนวิธีการหาระยะลัดวงจร และการหาระยะเวลาในการกำจัดความผิดพร่อง โดยในส่วนของขั้นตอนวิธีที่ใช้ในการคำนวณหาระยะลัดวงจร นำเสนขั้นตอนวิธีแบบใหม่สองวิธี กล่าวคือขั้นตอนวิธีการหาระยะลัดวงจรโดยใช้ข้อมูลปลายเดียว และพารามิเตอร์ในบัสอิมพีแดนเมตริกซ์ (Zbus) ซึ่งวิธีนี้มีจุดเด่นคือให้ผลลัพธ์ที่แม่นยำแม้ในกรณีที่ฟอลต์อิมพีแดนซ์มีค่าสูง สมการหาระยะลัดวงจรไม่ขึ้น อยู่กับประเภทของการลัดวงจรใช้ข้อมูลในการคำนวณน้อยและใช้เฉพาะปริมาณเชิงลำดับบวกเท่านั้น ส่วนอีกวิธีหนึ่งได้แก่ ขั้นตอนวิธีการหาระยะลัดวงจรแบบมีข้อมูลหลายปลายด้วยการประยุกต์วิธีการแก้ปัญหาค่าเหมาะสมที่สุด ซึ่งมีจุดเด่นคือสามารถใช้ข้อมูลขณะเกิดความผิดพร่อง ณ จุดบันทึกค่าหลายตำแหน่งมาช่วยในการวิเคราะห์หาระยะลัดวงจรบนสายส่งได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีข้อมูลครบทั้งสองปลาย ในกระบวนการวิจัยทดสอบสมรรถนะของขั้นตอนวิธีที่นำเสนอนี้โดยอาศัยข้อมูลจากการจำลองแบบความผิดพร่องบนระบบไฟฟ้าทดสอบ IEEE 14 บัส รวมถึงข้อมูลความผิดพร่องที่บันทึกได้จริงจากระบบส่งไฟฟ้า การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทยผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการคำนวณหาระยะลัดวงจรโดยใช้ข้อมูลปลายเดียวและองค์ประกอบในบัสอิมพีแดนซ์เมตริกซ์ให้คำตอบที่แม่นยำมากเมื่อเทียบกับขั้นตอนวิธีแบบปลายเดียวมาตรฐานที่ใช้อยู่ทั่วไปในทางปฏิบัติอย่างไรก็ตาม ความแม่นยำของการคำนวณระยะลัดวงจรขึ้นอยู่กับความถูกต้องของบัสอิมพีแดนซ์เมตริกซ์ซึ่งต้องสะท้อนสภาพความเป็นจริงของระบบในขณะเกิดการลัดวงจร ในส่วนของผลการศึกษาการคำนวณหาระยะลัดวงจรโดยใช้ข้อมูลหลายปลายโดยการแก้ปัญหาค่าเหมาะสมที่สุดให้คำตอบที่แม่นยำเมื่อเทียบกับขั้นตอนวิธีปลายเดียวมาตรฐานแต่มีความแม่นยำน้อยกว่าขั้นตอนวิธีแบบสองปลายมาตรฐาน อย่างไรก็ดีเป็นขั้นตอนวิธีที่เหมาะสมในการนำมาใช้ในทางปฏิบัติ และในอนาคตยังสามารถนำวิธีดังกล่าวมาใช้สอบเทียบความคลาดเคลื่อนหรือความไม่ตรงกันทางเวลาของเครื่องมือวัดในระบบส่งไฟฟ้าได้