การศึกษาหาความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงของตัววัดทางคลินิกของโรคสะเก็ดเงิน (พาซี่สกอร์) กับการเปลี่ยนแปลงของจำนวนเซลล์ที่ผลิตอินเตอร์ลิวคิน 17 ในผื่นรอยโรคของผู้ป่วยเรื้อรังโรคสะเก็ดเงินชนิดผื่นหนาและรุนแรงระดับปานกลางถึงมากที่ได้รับการรักษาด้วยยาแอนตี้อินเตอร์ลิวคิน 12/23 โมโนโคลนัล แอนติบอดี้

Abstract

ความสำคัญและที่มา: โรคสะเก็ดเงินเป็นโรคผิวหนังเรื้อรัง ที่พบได้บ่อย แต่ยังไม่ทราบสาเหตุที่ยังไม่แน่ชัดปัจจุบันเชื่อว่าอาจเกี่ยวข้องกับเซลล์เม็ดเลือดขาว T helper (Th) cells โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชนิด Th1 และ Th17 ซึ่งเปลี่ยนแปลงมากจาก naïve T cells โดยการกระตุ้นของ อินเตอร์ลิวคิน (Interleukin, IL) 12 และ 23 ตามลำดับ จึงเป็นที่มาของการรักษาผู้ป่วยโดยใช้ยายูสเตคินูแมบ (ustekinumab) ซึ่งเป็นแอนตี้ อินเตอร์ลิวคิน 12/23 โมโนโคลนัลแอนติบอดี้ (Anti IL 12/23 monoclonal antibody) วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาหาความสัมพันธ์ของอาการทางคลินิกของผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินซึ่งวัดโดยใช้ Psoriasis Area and Severity Index (PASI) score และจำนวนเซลล์ที่ผลิต IL-17 ในรอยโรคของผู้ป่วย หลังได้รับการรักษาด้วยยายูสเตคินูแมบ วิธีการศึกษา: ผู้ป่วยสะเก็ดเงินชนิด chronic plaque type รุนแรงระดับปานกลางถึงมาก จำนวน 14 คน ที่ได้รับการรักษาด้วยการฉีดยายูสเตคินูแมบ ที่ 0, 4, 16, 28, 40 และ 52 สัปดาห์ ได้รับการประเมิน PASI score และตัดชิ้นเนื้อ ขนาด 4 มม. ที่สัปดาห์ที่ 0 และ 16 โดยแพทย์ผิวหนัง หลังทำการย้อมชิ้นเนื้อด้วยวิธีการ H&E และ immunohistochemical stain แพทย์ผิวหนังเป็นผู้นับเซลล์ที่ย้อมติด IL-17 ในผิวหนัง โดยการสุ่มเลือกนับจาก 10 บริเวณด้วยกำลังขยาย 40 เท่า เพื่อหาค่าเฉลี่ย ผลการศึกษา: ค่า median ของ PASI score และจำนวน IL-17 producing cells ในรอยโรคของผู้ป่วยเปรียบเทียบที่ baseline และ สัปดาห์ที่ 16 มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.01) และมีความสันพันธ์ระหว่างร้อยละการเปลี่ยนแปลงของ PASI score และร้อยละการเปลี่ยนแปลงของจำนวน IL-17 producing cells อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = 0.56, p = 0.037) สรุปผลการศึกษา: ความสัมพันธ์ระหว่างจำนวน IL-17 producing cell และอาการทางคลินิก สามารถเป็นหลักฐานที่อธิบายส่วนหนึ่งของพยาธิกำเนิดของโรคสะเก็ดเงินและกลไกการออกฤทธิ์ของยา anti IL 12/23 monoclonal antibody