การเคลื่อนย้ายและการกำจัดจุดบอดในพื้นที่ครอบคลุมของการบริการสื่อสารเคลื่อนที่ในเขตเมือง

Abstract

จุดบอดคือบริเวณเล็ก ๆ ในพื้นที่ครอบคลุมของสถานีฐาน ซึ่งมีระดับสัญญาณต่ำหรือไม่มีสัญญาณเลย อาจเป็นบริเวณที่สัญญาณรบกวนมีระดับสูงกว่าระดับสัญญาณที่ต้องการ งานวิจัยนี้นิยามจุดบอดให้หมายถึงบริเวณที่มีความเข้มของสนามต่ำกว่า -100 dBm การศึกษาการเคลื่อนย้ายของจุดบอดเพื่อให้เข้าใจพฤติกรรมการเคลื่อนย้ายของจุดบอดและได้แนวทางเคลื่อนย้ายจุดบอดไปในบริเวณที่มีผู้ใช้น้อยหรือบริเวณที่สามารถกำจัดจุดบอดได้ การศึกษาการเคลื่อนย้ายของจุดบอดเมื่อเปลี่ยนแปลงตำแหน่งและความสูงของสถานีฐาน พบว่าเงื่อนไขที่จำเป็นของการเกิดจุดบอดคือตำแหน่งของเครื่องรับไม่สามารถรับรังสีตรงได้ การทำนายตำแหน่งของจุดบอดทำได้โดยการพิจารณารังสีที่มีนัยสำคัญสูงสองรังสี การหักล้างเชิงวัฏภาคของรังสีที่มีนัยสำคัญสูงที่มาถึงตำแหน่งของเครื่องรับสามารถใช้ในการทำนายตำแหน่งของจุดบอด ตำแหน่งที่มีความน่าจะเป็นการเป็นของจุดบอดสูงคือตำแหน่งที่ความต่างวัฏภาคของรังสีที่มีนัยสำคัญสูงมีค่าเป็น 180 +- 45 องศา การกำจัดจุดบอดทำโดยการใช้ตัวสะท้อนคลื่นแผ่นตัวนำรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสแบบแบนราบ การวิเคราะห์สนามไฟฟ้ากระเจิงจากตัวสะท้อนคลื่นใช้ระเบียบวิธีโมเมนต์ การติดตั้งตัวสะท้อนคลื่นมีเงื่อนไขคือตัวสะท้อนคลื่นต้องสามารถรับรังสีตรงจากสถานีฐานและไม่มีการบดบังรังสีกระเจิงจากตัวสะท้อนคลื่นที่ไปยังตำแหน่งจุดบอด กำลังรับคำนวณได้จากผลรวมของสนามไฟฟ้าที่เดินทางมาถึงตำแหน่งจุดบอด การทดสอบวัดเพื่อตรวจสอบการกำจัดจุดบอดโดยใช้ตัวสะท้อนคลื่นทำโดยการตั้งสถานีฐานในคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แล้ววัดทดสอบและวัดทดสอบในพื้นที่บริการของระบบสื่อสารเคลื่อนที่จริง ผลการทดลองในคณะวิศวกรรมศาสตร์สอดคล้องกับผลการคำนวณ เมื่อติดตั้งตัวสะท้อนคลื่นกำลังรับที่ตำแหน่งจุดบอดเพิ่มขึ้นประมาณ 3 dB ถึง 5 dB ในพื้นที่บริการจริงผลการทดลองมีแนวโน้มไปในทางเดียวกันกับผลการคำนวณ กำลังรับที่ตำแหน่งจุดบอดเพิ่มขึ้นประมาณ 2 dB ถึง 3 dB ความคลาดเคลื่อนที่เกิดขึ้นเนื่องมาจากความแม่นยำของฐานข้อมูลและการมียานพาหนะสัญจรในบริเวณทดสอบขณะที่ทดลอง ดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่จะใช้ตัวสะท้อนคลื่นเพื่อกำจัดจุดบอด