ผลของการเต้นรำบำบัดที่มีต่อคุณภาพชีวิตและสุขสมรรถนะของผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังการผ่าตัด

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการเต้นรำบำบัดที่มีต่อคุณภาพชีวิตและสุขสมรรถนะของผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังการผ่าตัด โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นอาสาสมัครเพศหญิงที่ป่วยเป็นมะเร็งเต้านมและได้รับการผ่าตัดเรียบร้อยแล้วและสิ้นสุดกระบวนการให้เคมีบำบัด เป็นระยะเวลาอย่างน้อย 3 เดือนขึ้นไปแต่ไม่เกิน 2 ปี อายุระหว่าง 30-70 ปี ที่เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย จำนวน 36 คนแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มทดลองที่เข้าร่วมโปรแกรมเต้นรำบำบัดจำนวน 18 คน และกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้าร่วมโปรแกรมเต้นรำบำบัดจำนวน 18 คน โดยกลุ่มทดลองจะเข้าร่วมโปรแกรมการเต้นรำบำบัดครั้งละ 60 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์ เป็นเวลา 8 สัปดาห์ โดยดำเนินการเก็บข้อมูลทางด้านสุขสมรรถนะก่อนการทดลองและหลังการทดลอง และนำผลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติ หาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่าทีแบบรายคู่ (Paired t-test) ภายในกลุ่มและทดสอบค่าทีแบบเป็นอิสระต่อกัน (Independent t-test) ระหว่างกลุ่ม โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองที่เข้าร่วมการเต้นรำบำบัดมีค่าเฉลี่ยของคุณภาพชีวิตดีขึ้นเมื่อเปรียบเทียบภายในกลุ่มและระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลทางด้านสุขสมรรถนะพบว่ากลุ่มทดลองที่เข้าร่วมการเต้นรำบำบัดมีค่าเฉลี่ยของเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีค่าเฉลี่ยของความอ่อนตัว แรงบีบมือ ความอดทนของกล้ามเนื้อต้นขาและสมรรถภาพการใช้ออกซิเจนสูงสุดเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มพบว่ากลุ่มที่เข้าร่วมการเต้นรำบำบัดมีเปอร์เซ็นต์ไขมัน ความอดทนของกล้ามเนื้อต้นขา และสมรรถภาพการใช้ออกซิเจนสูงสุดดีกว่ากลุ่มที่ไม่ได้เข้าร่วมการเต้นรำบำบัดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สรุปผลการวิจัย การเต้นรำบำบัดมีผลช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตด้านสุขภาพกาย จิตใจ คุณภาพชีวิตโดยรวม สุขสมรรถนะด้านเปอร์เซ็นต์ไขมัน ความอดทนของกล้ามเนื้อต้นขา และการทดสอบการเดิน 6 นาทีในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังการผ่าตัด