การเตรียมธัยรอกซินคอนจูเกตเพื่อเป็นอิมมูโนเจน ในการผลิตแอนติซีรัมสำหรับชุดทดสอบธัยรอกซิน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการเตรียมอิมมูโนเจนธัยรอกซิน-โปรตีน คอนจูเกตโดยให้แฮปเทนธัยรอกซินทำปฏิกิริยากับโมเลกุลโปรตีน เช่น โบไวน์ ซีรัม อัลบูมิน ฮิวแมน ซีรัม อับบูมิน และ โพลี-ดี-ไลซีน การสังเคราะห์ธัยรอกซิน-โบไวน์ ซีรัม อัลบูมินให้ได้ค่าอัตราส่วนโมลธัยรอกซินต่อโบไวน์ ซีรัม อัลบูมิน สูงสุดโดยที่ 25 °ซ มีค่า 22 : 1 และที่ 4 °ซ มีค่า 18 : 1 ด้วยการใช้ธัยรอกซิน 10.00 มก. (1.29 x 10⁻⁵ โมล) คาร์โบไดอิมีด 4.00 มก. (2.09 x 10⁻⁵ โมล) และโบไวน์ ซีรัม อัลบูมิน 0.80 มก. (0.12 x 10⁻⁷ โมล) ที่พีเอช 9-10 ส่วนในกรณีของธัยรอกซิน-ฮิวแมน ซีรัม อัลบูมินใช้ธัยรอกซิน 20.00 มก. (2.57 x 10⁻⁵ โมล) คาร์โบไดอิมีด 5.00 มก. (2.61 x 10⁻⁵ โมล) และฮิวแมน ซีรัม อัลบูมิน 0.50 มก. (0.07 x 10⁻⁷ โมล) ในช่วงพีเอชเดียวกันซึ่งให้ค่าอัตราส่วนโมลธัยรอกซินต่อฮิวแมน ซีรัม อัลบูรมิน 20 : 1 ที่ 4 °ซ และ 16 : 1 ที่ 25 °ซ การสร้างแอนติซีรัมจากสัตว์ทดลอง (กระต่าย) พบว่าปริมาณอิมมูโนเจนที่ใช้ในการฉีดครั้งแรกและครั้งต่อๆ มาควรแตกต่างกันคือ 1.0 และ 0.2 มก. ตามลำดับ เพื่อป้องกันสภาวะการหยุดสร้างแอนติบอดีชั่วคราวซึ่งอาจมีผลจากทั้งที- และ บี-เซลช่วงเวลาการกระตุ้นก็มีความสำคัญเช่นกัน โดยพบว่ากระต่ายที่ได้รับการกระตุ้นทุกๆ 1 เดือนยังสามารถให้แอนติซีรัมได้ แต่กระต่ายที่ได้รับการกระตุ้นทุกๆ 2 สัปดาห์ ไม่สามารถให้ได้ ในการเปรียบเทียบการตอบสนองของอิมมูโนเจนแต่ละชนิดพบว่ากลุ่มที่ถูกกระตุ้นด้วยธัยรอกซิน-โบไวน์ ซีรัม อัลบูมินที่มีค่าอัตราส่วนโมลธัยรอกซินต่อโบไวน์ ซีรัม อัลบูมินสูงสุด (>20:1) ให้ค่าไตเตอร์สูงสุดที่ 1:400 กลุ่มที่ฉีดกระตุ้นด้วยค่าอัตราส่วนโมล > 10 < 20:1 ให้ค่าไตเตอร์สูงสุดที่ 1:130 ส่วนกลุ่มที่กระตุ้นด้วยธัยรอกซิน ฮิวแมน ซีรัม อัลบูมินที่มีค่าอัตราส่วนโมล > 10 < 20:1 ให้ค่าไตเตอร์สูงสุดที่ 1:150 ในกรณีของการฉีดกระตุ้นด้วยธัยรอกซิน-โพลี-ดี-ไลซีนไม่พบการตอบสนองจากสัตว์ทดลองถึงแม้ว่ามีอัตราส่วนโมลธัยรอกซินต่อโปรตีนสูงสุด (200:1) การพิสูจน์เอกลักษณ์ในรูปค่าคงที่สัมพรรคภาพของแอนติซีรัมที่ผลิตได้พบว่ามีค่าอยู่ในช่วง 10⁸ - 10⁹ ต่อโมลาร์