ผลของสิ่งปกคลุมดินที่มีต่อสมดุลความร้อนของเมืองและการคงตัวของบรรยากาศในพื้นที่กรุงเทพมหานคร

Abstract

การศึกษาสมดุลความร้อนของสิ่งปกคลุมดินประเภทต่างๆ ในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานคร โดยวิธีสัดส่วนโบเวน ทำการติดตั้งเทอร์โมมิเตอร์ตรวจวัดอุณหภูมิอากาศ และเครื่อง Ultrasonic anemometer เก็บตัวอย่างข้อมูลทางอุตุนิยมวิทยาบนสิ่งปกคลุมดินประเภทละ 1 วัน 3 ฤดู ตั้งแต่เวลา 7.00-19.00 น. พบว่า ในทุกฤดู พื้นที่สีเขียวและพื้นที่สีเขียวที่ล้อมด้วยสิ่งปลูกสร้างส่วนใหญ่มีความร้อน ที่ใช้ในการระเหยน้ำ ในขณะที่ในเขตอาคารสูง และพื้นที่เขตเมืองมีความร้อนที่ใช้ในการเผาผลาญ อากาศ จากข้อมูลดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า ผลของการเพิ่มขึ้นของความร้อนที่ใช้ในการเผาผลาญ อากาศในเขตเมือง ทำให้อุณหภูมิอากาศของพื้นที่ในเขตเมืองสูงขึ้น หรือเรียกปรากฏการณ์นี้ว่า เกาะความร้อนของเมือง และเมื่อศึกษาสมดุลความร้อนของสิ่งปกคลุมดินในเขตเมือง โดยวิธี Eddy correlation บริเวณสถานีตรวจอากาศเกษตรบางนา และสถานีตรวจอากาศเฉลิมพระเกียรติกรุงเทพฯ ซึ่งโดยทำการศึกษาฤดูละ 5 วัน3 ฤดู พบว่าในเวลากลางวันมีความร้อนที่ใช้ในการเผาผลาญ อากาศสูง และในเวลากลางคืนมีค่าค่อนข้างคงที่ในทุกฤดู นอกจากนี้สมดุลความร้อนของเมืองส่งผล ต่อลักษณะการคงตัวของบรรยากาศ เมื่อพิจารณาค่า Monin-Obukhov length โดยใช้ความร้อน ที่ใช้ในการเผาผลาญอากาศจากวิธี Eddy correlation ในกลางวันมีลักษณะแบบไม่คงตัวและ ไม่คงตัวมาก ส่วนในเวลากลางคืนมีลักษณะแบบคงตัว และคงตัวมาก ซึ่งสอดคล้องกับกระบวนการ อะเดียแบติก สุดท้ายนี้ยังได้ทำการศึกษาความสัมพันธ์ และทดสอบหาความร้อนที่ใช้ในการเผา ผลาญอากาศ โดยวิเคราะห์สมการถดถอยแบบเส้นตรงพหุคูณของรังสีสุทธิ และสัดส่วนโบเวน ซึ่งเป็นพารามิเตอร์สำคัญในการคำนวณหาความร้อนที่ใช้ในการเผาผลาญอากาศ และค่า Monin-Obukhov length พบว่า วิธีการคำนวณรังสีสุทธิและสัดส่วนโบเวน โดยใช้สมการถดถอยแบบ เส้นตรงพหุคูณ เป็นวิธีที่เหมาะสมในการคำนวณหาความร้อนที่ใช้ในการเผาผลาญอากาศ และค่า Monin-Obukhov length ในเขตเมือง