การประเมินผลการรักษาโรคลิ้นหัวใจไมตรัลตีบโดยวิธีการขยายด้วยบอลลูน ด้วยการตรวจคลื่นเสียงสะท้อนหัวใจขณะออกกำลังกายโดยการนอนถีบจักรยาน

Abstract

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลการรักษาโรคลิ้นหัวใจไมตรัลตีบ (MS) โดยการถ่างขยายด้วยบอลลูนผ่านทางหลอดเลือดดำ (PTMC) ต่อการเปลี่ยนแปลงของความดันผ่านลิ้นไมตรัล (MMPG) ขณะออกกำลังกายและต่อการเปลี่ยนแปลงของขนาดพื้นที่ผ่านลิ้นไมตรัล (MVA) วิธีการวิจัย ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยโรคลิ้นหัวใจไมตรัลตีบและมีข้อบ่งชี้เหมาะสมต่อการรักษา โดยการถ่างขยายด้วยบอลลูน จะเข้าร่วมการศึกษาและได้รับการตรวจคลื่นเลียงสะท้อนหัวใจทั้งในขณะพักและออกกำลังกายที่ 1 วัน ก่อนและ 7 วัน หลังการรักษาการตรวจวัดนอกจากค่ามาตรฐาน ยังรวมขนาดพื้นที่ผ่านลิ้นไมตรัล, ความดันเฉลี่ยผ่านลิ้นไมตรัล และความดันผ่านลิ้นไตรคัลปิดที่รั่ว ผลการวิจัย ผู้ป่วยทั้งหมดจำนวน 22 ราย เป็นชาย 2 ราย หญิง 20 ราย อายุเฉลี่ย 34±16 ปี (mean±SD) mitral valve score เฉลี่ย 8.23 (พิสัย 6-10) อาการเหนื่อยลดลง 20 ใน 22 รายคิดเป็นร้อย ละ 91 ขนาดพื้นที่ผ่านลิ้นไมตรัลเพิ่มจาก 0.74±0.35 เป็น 1.44±0.47 ตร.ซม. (p < 0.001) ความดัน เฉลี่ยผ่านลิ้นไมตรัลลดลงจาก 12.03±9.17 เป็น 5.49±4.24 มม.ปรอท ในขณะพัก (p < 0.001) และลดลงจาก 24.30±13.93 เป็น 14.72±8.64 มม.ปรอท ขณะออกกำลังกาย ความดันผ่านลิ้นไตรคัลปิดที่รั่วลด ลงจาก 51,20±37.42 เป็น 33.62±28.46 มม.ปรอท ในขณะพัก (p < 0.001) และลดลงจาก 97.40±34.35 เป็น 73.54±42.12 มม.ปรอทขณะออกกำลังกาย (p = 0.004) ไม่มีผลแทรกซ้อนที่รุนแรง เกิดขึ้นทั้งจากการตรวจและการรักษา สรุป ผลของการศึกษาวิจัยแสดงว่าการรักษาโรคลิ้นหัวใจไมตรัลตีบโดยการถ่างขยายด้วย บอลลูนทำให้ผู้ป่วยอาการดีขึ้น ขนาดพื้นที่ผ่านลินไมตรัลเพิ่มฃึน ความดันเฉลี่ยผ่านลิ้น1ไมตรัลและความ ดันผ่านลิ้นไตรคัลปิดที่รั่วลดลงอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้วิธีการรักษาดังกล่าวและการประเมินผลการรักษาด้วยการตรวจคลื่นเสียงสะท้อนหัวใจขณะออกกำลังกายก็เป็นวิธีที่มีความปลอดภัยสูง