Abstract:
งานวิจัยฉบับนี้เป็นการศึกษาความเปลี่ยนแปลงด้านนโยบายของจีนที่มีต่อการเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของสนธิสัญญาการไม่แพร่กระจายอาวุธนิวเคลียร์ ตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. 1949 – 1992 การศึกษาวิจัยได้นำกรอบความคิดเรื่องการสร้างความร่วมมือระหว่างประเทศ (International Cooperation) มาเป็นแนวในการวิเคราะห์และอธิบายความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น โดยวิทยานิพนธ์นี้ตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่า เหตุสำคัญที่ทำให้จีนตัดสินใจเข้าร่วมเป็นภาคีของสนธิสัญญาการไม่แพร่กระจายอาวุธนิวเคลียร์ในปี ค.ศ. 1992 นั้นเป็นเพราะจีนต้องการฟื้นฟูภาพลักษณ์ที่ดี โดยแสดงความรับผิดชอบในฐานะประเทศมหาอำนาจที่ให้ความร่วมมือกับระบอบการไม่แพร่กระจายอาวุธนิวเคลียร์ระหว่างประเทศ จากการศึกษาพบว่า จีนตัดสินใจเข้าร่วมเป็นสมาชิกของสนธิสัญญาการไม่แพร่กระจายอาวุธนิวเคลียร์มีเหตุสำคัญหลักเนื่องจากการตระหนักถึงปัญหาด้านภาพลักษณ์ที่จีนต้องเร่งฟื้นฟู ในฐานะประเทศมหาอำนาจที่ต้องมีความรับผิดชอบและให้ความร่วมมือกับระบอบระหว่างประเทศ เนื่องจากปัญหาที่สั่งสมมาหลายประการในช่วงปลายทศวรรษ 1980 ที่มีลักษณะละเมิดต่อระบอบการไม่แพร่กระจายอาวุธนิวเคลียร์ทั้งอย่างเปิดเผยและไม่เปิดเผย ได้แก่ การสร้างความร่วมมือด้านนิวเคลียร์กับอิหร่าน ปากีสถาน และแอลจีเรีย วาทกรรม “ภัยคุกคามจากจีน” การเข้าร่วมเป็นสมาชิกสนธิสัญญาการไม่แพร่กระจายอาวุธนิวเคลียร์ของฝรั่งเศส และโครงการพัฒนานิวเคลียร์สมัยใหม่
