กฎหมายเกี่ยวกับการใช้กำลังควบคุมการชุมนุมสาธารณะ : ศึกษาร่างพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ....

Abstract

เสรีภาพในการชุมนุมถือเป็นเป็นเสรีภาพพื้นฐานอย่างหนึ่งที่สำคัญอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่ปกครองในระบอบประชาธิปไตย รัฐหลายรัฐจึงบัญญัติรับรองเสรีภาพประเภทนี้ไว้ในรัฐธรรมนูญเพื่อเป็นหลักประกันการใช้เสรีภาพนี้ของประชาชน อย่างไรก็ตามเสรีภาพการชุมนุมนั้น ก็ไม่ใช้เสรีภาพประเภทเสรีภาพแบบเด็ดขาดที่จะจำกัดสิทธิมิได้ ดังนั้นการจำกัดเสรีภาพประเภทนี้ย่อมทำได้หากว่าเพื่อความสงบเรียบร้อยของสังคมหรือบ้านเมือง เพื่อความปลอดภัยของสาธารณชน เป็นต้น จากการศึกษาพบว่าในปัจจุบันประเทศไทยได้มีการบัญญัติรับรองสิทธิและเสรีภาพการชุมนุมไว้ในรัฐธรรมนูญ มาตรา 63 ซึ่งวางหลักไว้ว่า บุคคลย่อมมีเสรีภาพในการชุมนุมแต่ต้องกระทำโดยสงบโดยสงบและปราศจากอาวุธ อย่างไรก็ตามเนื่องจากในปัจจุบันประเทศไทยยังไม่ได้มีกฎหมายเกี่ยวกับการชุมนุมโดยตรง โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับการกำหนดความผิดเกี่ยวกับการชุมนุมที่มิชอบด้วยกฎหมาย ตลอดจนการควบคุมการชุมนุมที่มิชอบด้วยกฎหมายนั้น ดังนั้นในปัจจุบันการปรับฐานความผิดตลอดจนการควบคุมการชุมนุมจึงมักอาศัยกฎหมายฉบับอื่นมาปรับ เช่น ประมวลกฎหมายอาญา,พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.2522 , พระราชบัญญัติทางหลวง พ.ศ.2535 เป็นต้น แต่เนื่องจากกฎหมายเหล่านี้ไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อความผิดเกี่ยวกับการชุมนุมโดยตรง ดังนั้นจึงย่อมทำให้การปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่เป็นไปด้วยความลำบาก และแม้ในปัจจุบันจะได้มีการยกร่างพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. .... โดยสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา ตลอดจนผ่านความเห็นชอบจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแล้ว แต่ปรากฎว่าร่างกฎหมายดังกล่าวยังมีปัญหาการบังคับใช้อยู่มาก เช่น การบัญญัติความผิดยังไม่ครอบคลุมความผิดทั้งหมดเพียงพอ ดังนั้นจึงสมควรที่จะมีการพิจารณาร่างกฎหมายฉบับดังกล่าวอีกครั้งหนึ่งเพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายในภายหน้าเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ