Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาช่วงความจำระยะสั้นด้านภาษา ในด้านการจำตัวอักษรภาษาอังกฤษ การจำคำภาษาอังกฤษที่คุ้นเคย และการจำประโยคภาษาอังกฤษ และเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความจำระยะสั้นด้านภาษา ความสามารถในการฟังและการอ่านเพื่อความเข้าใจภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างประชากรเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ในโรงเรียนสังกัดกรมสามัญศึกษากรุงเทพมหานคร จำนวน 398 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดความจำระยะสั้นด้านภาษา 1 ชุด โดยแบ่งเป็น 3 ตอน คือ แบบวัดช่วงความจำตัวอักษรภาษาอังกฤษ แบบวัดช่วงความจำคำภาษาอังกฤษที่คุ้นเคย และแบบวัดช่วงความจำประโยคภาษาอังกฤษ แบบสอบวัดความสามารถในการฟังเพื่อความเข้าใจภาษาอังกฤษ และแบบสอบวัดความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจภาษาอังกฤษ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่ามัธยฐาน ค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานแบะค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ช่วงความจำระยะสั้นด้านภาษา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ในด้านการจำตัวอักษรภาษาอังกฤษโดยเฉลี่ยเท่ากับ 4 ตัวอักษร ในด้านการจำคำภาษาอังกฤษที่คุ้นเคยโดยเฉลี่ยเท่ากับ 4 คำ ในด้านการจำประโยคภาษาอังกฤษมีความยาวโดยเฉลี่ยเท่ากับ 5 คำ 2. ความจำระยะสั้นด้านภาษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีความสัมพันธ์ในทางบวกกับความสามารถในการฟังเพื่อความเข้าใจภาษาอังกฤษ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3. ความจำระยะสั้นด้านภาษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีความสัมพันธ์ในทางบวกกับความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจภาษาอังกฤษอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
