การศึกษาผลของยาอีทาเนอร์เซ็บในการป้องกันการเปลี่ยนแปลงความดันหลอดเลือดแดงปอดในหนูแรทที่อยู่ในสภาวะขาดออกซิเจนเป็นช่วงสลับกับภาวะปกติอย่างต่อเนื่องเรื้อรัง

Abstract

ที่มาของงานวิจัยนี้ จัดทำขึ้นเพื่อศึกษาผลของยาอีทาเนอร์เซ็บต่อการเปลี่ยนแปลงระบบไหลเวียนโลหิต, การเปลี่ยนแปลงทางพยาธิสภาพของหลอดเลือดแดงปอดและหัวใจ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงของกระบวนการอักเสบ ในสภาวะขาดออกซิเจนเป็นช่วงสลับกับภาวะปกติอย่างต่อเนื่องเรื้อรัง ที่มีความใกล้เคียงกับการเกิดความดันในหลอดเลือดแดงปอดสูงจากภาวะทางเดินหายใจอุดกั้นขณะนอนหลับในคน

วิธีการศึกษา หนูแรทสายพันธุ์ Sparge Dawley จํานวน 30 ตัว ถูกแบ่งเป็น 5 กลุ่มๆละ 6 ตัว เพื่อศึกษาผลของยาอีทาเนอร์เซ็บขนาด 0.4 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ฉีดใต้ชั้นผิวหนัง 2 ครั้งต่อสัปดาห์ ในสภาวะขาดออกซิเจนเป็นช่วงสลับกับสภาวะปกติอย่างต่อเนื่องติดต่อกัน 8 ชั่วโมงต่อวัน เป็นเวลา 28 วันตลอดการศึกษา

ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มหนูแรทที่อยู่ในสภาวะขาดออกซิเจนเป็นช่วงสลับกับภาวะปกติอย่างต่อเนื่องเรื้อรังมีการเปลี่ยนแปลงความดันหลอดเลือดแดงปอด, การเปลี่ยนแปลงหลอดเลือดแดงปอดขนาดกลางและการหนาตัวของผนังหัวใจห้องล่างขวา, การเปลี่ยนแปลงระดับ TNF-α ในเลือดและในน้ำล้างเนื้อปอด ส่วนยาอีทาเนอร์เซบมีผลต่อการลดการเปลี่ยนแปลงของหลอดเลือดแดงขนาดกลางและลดระดับ TNF-α ทั้งในเลือดและในน้ำล้างเนื้อปอด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุปผลการศึกษา ยาอีทาเนอร์เซ็บสามารถลด inflammatory factor คือ TNF-α แต่ไม่มีผลในการลดความดันหลอดเลือดปอด แสดงว่าการเกิดกระบวนการอักเสบไม่ใช่กลไกเดียวที่ทำให้เกิดความดันในเลือดแดงปอดสูงในภาวะทางเดินหายใจอุดกั้นระหว่างนอนหลับ