ความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสกับธรรมชาติต่อสุขภาวะโดยมีความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติเป็นตัวแปรส่งผ่าน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสกับธรรมชาติ ความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติ และการมีสุขภาวะในนิสิตระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2555 จำนวน 201 คน คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบรายสะดวก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดการสัมผัสกับธรรมชาติ แบบวัดความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติ และดรรชนีชี้วัดสุขภาวะ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าสหสัมพันธ์ และการวิเคราะห์ถดถอย ผลการวิจัยพบว่า 1. การสัมผัสกับธรรมชาติมีความสัมพันธ์กับการมีสุขภาวะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r = .281, p < .001) โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยเท่ากับ .281 ซึ่งสามารถทำนายได้ ร้อยละ 7.9 2. ความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติสามารถทำนายการมีสุขภาวะได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .202, p < .01) โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยเท่ากับ .202 ซึ่งสามารถทำนายได้ ร้อยละ 4.1 3. ความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติเป็นตัวแปรสื่ออย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ระหว่างการสัมผัสกับธรรมชาติและการมีสุขภาวะที่ดี ตามเงื่อนไขการวิเคราะห์ตัวแปรส่งผ่านของ Baron และ Kenny (1986)