ความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสกับธรรมชาติต่อสุขภาวะโดยมีความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติเป็นตัวแปรส่งผ่าน

จิรารัช ลีลาวรรณศิลป; รัชนี ลีน้อย; อุ่นรัก สิริชัยตระกูล

dc.contributor.advisor	ธนวัต ปุณยกนก
dc.contributor.author	จิรารัช ลีลาวรรณศิลป
dc.contributor.author	รัชนี ลีน้อย
dc.contributor.author	อุ่นรัก สิริชัยตระกูล
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะจิตวิทยา
dc.date.accessioned	2016-03-10T14:46:27Z
dc.date.available	2016-03-10T14:46:27Z
dc.date.issued	2555
dc.identifier.other	Psy 178
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/47253
dc.description	โครงงานทางจิตวิทยานี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2555	en_US
dc.description	A senior project submitted in partial fulfillment of the requirements for the Degree of Bachelor of Science in Psychology, Faculty of Psychology, Chulalongkorn University, Academic year 2012	en_US
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสกับธรรมชาติ ความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติ และการมีสุขภาวะในนิสิตระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2555 จำนวน 201 คน คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบรายสะดวก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบวัดการสัมผัสกับธรรมชาติ แบบวัดความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติ และดรรชนีชี้วัดสุขภาวะ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าสหสัมพันธ์ และการวิเคราะห์ถดถอย ผลการวิจัยพบว่า 1. การสัมผัสกับธรรมชาติมีความสัมพันธ์กับการมีสุขภาวะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r = .281, p < .001) โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยเท่ากับ .281 ซึ่งสามารถทำนายได้ ร้อยละ 7.9 2. ความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติสามารถทำนายการมีสุขภาวะได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .202, p < .01) โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยเท่ากับ .202 ซึ่งสามารถทำนายได้ ร้อยละ 4.1 3. ความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติเป็นตัวแปรสื่ออย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ระหว่างการสัมผัสกับธรรมชาติและการมีสุขภาวะที่ดี ตามเงื่อนไขการวิเคราะห์ตัวแปรส่งผ่านของ Baron และ Kenny (1986)	en_US
dc.description.abstractalternative	The purpose of this research was to study the relationship among contact with nature, connectedness to nature, and well-being. Participants consisted of 201 Bachelor Degree in Chulalongkorn University. Instruments were Contact with nature scale, Connectedness to nature scale and WHO-Five Well-Being Index, Thai version. The data were analyzed by using correlation, simple regression and multiple regressions. Results show that: 1. Contact with nature of university students significantly and positively correlates with well-being (β = .281, p <.01) 2. Connectedness to nature of university students significantly and positively correlates with well-being (β = .202, p <.01) 3. This research can in no way address weighty issues about the mediating effect of connectedness to nature between contact with nature and well-being. Therefore, the standardized regression coefficient of connectedness to nature (the mediator variable) has non-significant effect of well-being (dependent variable).	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	ธรรมชาติ -- แง่จิตวิทยา	en_US
dc.subject	สุขภาวะ	en_US
dc.subject	Nature -- Psychological aspects	en_US
dc.subject	Well-being	en_US
dc.title	ความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสกับธรรมชาติต่อสุขภาวะโดยมีความเป็นเนื้อเดียวกันกับธรรมชาติเป็นตัวแปรส่งผ่าน	en_US
dc.title.alternative	Relationship between contact with nature and well-being : the mediating effect of connectedness to nature	en_US
dc.type	Senior Project	en_US
dc.email.advisor	ไม่มีข้อมูล