Abstract:
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทของปู่ย่าตายาย การสนับสนุนทางสังคมกับความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงวัยไทย เพื่อดูว่าตัวแปรทั้งบทบาทของปู่ย่าตายาย และการสนับสนุนทางสังคม มีความสัมพันธ์ต่อความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงวัยอย่างไร โดยมีวิธีการวิจัยด้วยการเก็บกลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงวัยที่มีอายุตั้งแต่ 50 - 89 ปี จำนวน 231 คน โดยเก็บข้อมูลในจังหวัดกรุงเทพมหานคร นครปฐม นครราชสีมา และหนองคาย เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามบทบาทของปู่ย่าตายาย แบบสอบถามบทบาทการสนับสนุนทางสังคม และแบบสอบถามความพึงพอใจในชีวิต ซึ่งทางกลุ่มนิสิตผู้วิจัยได้เก็บแบบสอบถามทั้งรูปแบบเอกสาร และรูปแบบออนไลน์ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลในงานวิจัย คือ สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson correlation) การถดถอยเชิงพหุคูณ (multiple regression) และการถดถอยเชิงพหุแบบเชิงชั้น (hierarchical regression) ด้วยการใส่ตัวแปรทุกตัวลงในสมการ (enter method) ผลงานวิจัยพบว่า ความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงวัยไทยมีความสัมพันธ์ทางบวกกับบทบาท บรรพบุรุษ (β = .372, p < .05) และมีความสัมพันธ์ทางลบกับบทบาทผู้เลี้ยงดู (β = -.403, p < .05) นอกจากนี้ความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงวัยไทยมีความสัมพันธ์ทางบวกกับการสนับสนุนทางสังคมจากลูก (β = .342, p < .05) การสนับสนุนทางสังคมจากคู่สมรส (β = .266, p < .05) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Description:
โครงงานทางจิตวิทยานี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2558
A senior project submitted in partial fulfillment of the requirements for the Degree of Bachelor of Science in Psychology, Faculty of Psychology, Chulalongkorn University, Academic year 2015
