Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวล ความเมตตากรุณาต่อตนเอง และการริเริ่มพัฒนาความงอกงามแห่งตน โดยกลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตระดับปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยทุกชั้นปี ทั้ง 18 คณะ และ 1 สำนักวิชา จำนวน 128 คน ใช้เครื่องมือวัดในการวิจัย 4 ฉบับ ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง แบบวัดความวิตกกังวลที่เป็นลักษณะประจำตัว แบบวัดความเมตตากรุณาต่อตนเอง แบบวัดการริเริ่มพัฒนาความงอกงามแห่งตน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีหาค่าสหสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรด้วยวิธีสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และวิธีการวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุ ผลการวิจัยพบว่าความเมตตากรุณาต่อตนเองและการริเริ่มพัฒนาความงอกงามแห่งตน มีความสัมพันธ์ทางลบกับความวิตกกังวล และ ความเมตตากรุณาต่อตนเองและการริเริ่มพัฒนาความงอกงามแห่งตนร่วมกันทำนายความวิตกกังวลได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ กล่าวคือ 1. ความเมตตากรุณาต่อตนเองมีความสัมพันธ์ความวิตกกังวลในทิศทางลบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 [r = -.818, p < .01] 2. การริเริ่มพัฒนาความงอกงามแห่งตนมีความสัมพันธ์ความวิตกกังวลในทิศทางลบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 [r = -.538, p < .01] 3. ความเมตตากรุณาต่อตนเองและการริเริ่มพัฒนาความงอกงามแห่งตน ร่วมกันทำนายความวิตกกังวลได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติได้ร้อยละ 68.6 [R2 = .686, p < .001]
Description:
โครงงานทางจิตวิทยานี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2559
A senior project submitted in partial fulfillment of the requirements for the Degree of Bachelor of Science in Psychology, Faculty of Psychology, Chulalongkorn University, Academic year 2016
