Abstract:
งานวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของคนรัก กับความพึงพอใจในความสัมพันธ์ โดยมีความขัดแย้งจากการใช้โทรศัพท์มือถือเป็นตัวแปรส่งผ่าน และการสื่อสารเชิงสร้างสรรค์เป็นตัวแปรกํากับ ผู้เข้าร่วมงานวิจัยคือนิสิตมหาวิทยาลัย อายุ 18 - 25 ปี ที่กำลังมีความสัมพันธ์แบบคู่รักต่างเพศเป็นระยะเวลาอย่างน้อย 1 เดือน จำนวน 331 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ มาตรวัดความพึงพอใจในความสัมพันธ์ (α=.71) มาตรวัดพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือ (α=.90) มาตรวัดความขัดแย้งจากการใช้โทรศัพท์มือถือ (α=.89) และมาตรวัดการสื่อสารเชิงสร้างสรรค์ (α=.84) วิเคราะห์ตัวแปรส่งผ่านและตัวแปรกำกับด้วยวิธีตรวจสอบตัวแปรส่งผ่านอย่างมีเงื่อนไข (mediated moderation) ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือของคนรัก มีอิทธิพลทางลบต่อความพึงพอใจในความสัมพันธ์ (β = -.04, p < .05) โดยมีความขัดแย้งจากการใช้โทรศัพท์มือถือเป็นตัวแปรส่งผ่าน (β= -.17, p < .05) และการสื่อสารเชิงสร้างสรรค์ เป็นตัวแปรกำกับความสัมพันธ์ระหว่างความขัดแย้งจากการใช้โทรศัพท์และความพึงพอใจในความสัมพันธ์ (β = .12, p < .05) หรืออาจกล่าวได้ว่าการใช้โทรศัพท์มือถือของคนรักมีแนวโน้มจะทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างคู่รัก และส่งผลให้เกิดความไม่พึงพอใจในความสัมพันธ์ได้ แต่หากคู่รักแก้ไขความขัดแย้งโดยใช้การสื่อสารเชิงสร้างสรรค์ ก็จะช่วยลดปัญหาความไม่พึงพอใจในความสัมพันธ์ลงได้
Description:
โครงงานทางจิตวิทยานี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรปริญญาวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2559
A senior project submitted in partial fulfillment of the requirements for the Degree of Bachelor of Science in Psychology, Faculty of Psychology, Chulalongkorn University, Academic year 2016
