Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) กำหนดสมรรถภาพเชิงวิชาชีพ การตลาดของนักศึกษาระดันปริญญาบัณฑิตที่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงาน (2) เพื่อพัฒนาแบบสอบสมรรถภาพเชิงวิชาชีพการตลาดของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต (3) เพื่อตรวจสอบคุณภาพของแบบสอบที่พัฒนาขึ้นในเรื่องความเที่ยงและความตรง (4) เพื่อพัฒนาเกณฑ์ของแบบสอบที่พัฒนาขึ้น การวิจัยครั้งนี้แบ่งการดำเนินงานออกเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 เป็นการค้นหาตัวแปรสมรรทภาพเชิงวิชาชีพการตลาดของนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต และระยะที่ 2 เป็นการพัฒนาแบบสอบสมรรถภาพเชิงวิชาชีพการตลาดของนักศึกษ าระดับปริญญาบัณฑิตชนิดเลือกตอบ จำนวน 100 ข้อ และพัฒนาเกณฑ์ผ่านขั้นตํ่าของแบบสอบ โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลจากหลักสูตรการตลาด 4 ปี ภาคภาษาไทย จำนวน 20 หลักสูตร, คณาจารย์ผู้สอนวิชาเอกทางการตลาด 71 ท่าน, หัวหน้างานทางการตลาด 123 ท่าน, ผู้เชี่ยวชาญ และนักวิชาการ จำนวนรวมทั้งสิ้น 26 ท่าน, นักศึกษาชั้นปีที่ 4 สาขาการตลาด จำนวนทั้งสิ้น 367 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ตัวประกอบเชิงสำรวจ, การวัดแนวโน้มเข้าสู่ส่วนกลาง, ค่าความยากและอำนาจจำแนกของข้อสอบ และการวิเคราะห์ตัวประกอบเชิงยืนยันอันดับที่สอง ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. สมรรถภาพเชิงวิชาชีพการตลาดตามระดับความสำคัญ ประกอบด้วยตัวประกอบ ทั้งสิ้น 6 ตัว คือ ตัวประกอบด้านการวิเคราะห์, ด้านการสื่อสารและส่งเสริมการตลาด, ด้านความรู้ทางการสื่อสารการตลาด, ด้านการขาย, ด้าน การบริหารการขาย และด้านสมรรถภาพที่ส่งเสริมความสำเร็จ โดยทั้ง 6 ตัวประกอบร่วมกันอธิบายสมรรถภาพ เชิงวิชาชีพการตลาดได้ร้อยละ 24.306 2. สมรรถภาพเชิงวิชาชีพการตลาดตามระดับความถี่ในการใช้ประกอบ ด้วยตัวประกอบทั้งสิ้น 5 ตัว คือตัวประกอบด้านการวิเคราะห์, ด้านการวางแผนการตลาด, ด้านการบริหารการขาย, ด้านการขาย และด้านสมรรถภาพที่ส่งเสริมความสำเร็จ โดยทั้ง 5 ตัวประกอบร่วมกันอธิบายสมรรถภาพ เชิงวิชาชีพการตลาดได้ร้อยละ 16.713 3. แบบสอบที่พัฒนาขึ้นมีความเที่ยงตามสูตร KR20 เท่ากับ .896 ข้อสอบส่วนใหญ่มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ทางบวกกับคะแนนรวมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แบบสอบมีความตรงตามเกณฑ์สัมพันธ์กับคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเฉลี่ย (rxy = .665) อย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .01 และสามารถจำแนกผู้สอบกลุ่มสูงและกลุ่มตํ่าได้อย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติที่ระดับ .01 แบบสอบมีความตรงเชิงโครงสร้างจากการวิเคราะห์ตัวประกอบ เชิงยืนยันอันดับที่สองโดยมีค่าไค -สแควร์ 17.732, df = 14, P = .292, GFI = .934 และ AGFI = .869 4. เกณฑ์ผ่านขั้นตํ่าของแบบสอบที่พัฒนาขึ้นรวมทั้งฉบับเท่ากับ 63 ข้อ ประกอบด้วยเกณฑ์ผ่านขั้นตํ่าของตัวประกอบด้านก ารวิเคราะห์ 21 ข้อ, ด้านการบริหารการขาย 8 ข้อ, ด้านการขาย 5 ข้อ, ด้านสมรรถภาพ ที่ส่งเสริมความสำเร็จ 1 ข้อ, ด้านการสื่อสารและส่งเสริมการตลาด 6 ข้อ, ด้านความรู้ทางการสื่อสารการตลาด 14 ข้อ และด้านการวางแผนการตลาด 8 ข้อ