การพัฒนาโปรแกรมการฝึกเพื่อพัฒนาจุดเริ่มล้าในนักวิ่งระยะ 1500 เมตร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาโปรแกรมการฝึก (B) เพื่อพัฒนาระดับจุดเริ่มล้า (Anaerobic Threshold) ในนักวิ่ง 1500 เมตร และเพื่อศึกษาเปรียบเทียบการฝึก (A) เพื่อพัฒนาจุดเริ่มล้า ด้วยโปรแกรมการฝึก 3 ระดับคือ ระดับต่ำกว่าจุดเริ่มล้า (-10%) ระดับจุดเริ่มล้า และระดับสูงกว่าจุดเริ่มล้า (+10%) วิธีการทดสอบจุดเริ่มล้าใช้วิธีการทดสอบของคอนโคนี (จุดหักเหของอัตราการเต้นหัวใจ) โปรแกรมการฝึก (A) คือ โปรแกรมการฝึกเพื่อพัฒนาจุดเริ่มล้าในกระบวนการทดลองระยะที่ 1 โปรแกรการฝึก (B) คือ โปรแกรมการฝึกเพื่อพัฒนาจุดเริ่มล้าในกระบวนการทดลองระยะที่ 2 และกระบวนการศึกษาเฉพาะกรณี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลองประกอบด้วย 3 กระบวนการ ดังนี้ กระบวนการศึกษาเปรียบเทียบข้อมูลในกระบวนการทดลองระยะที่ 1 ด้วยโปรแกรมการฝึก (A) 3 ระดับ กับกลุ่มตัวอย่างจำนวน 60 คน กระบวนการทดลองระยะที่ 2 เพื่อพัฒนาจุดเริ่มล้าด้วยโปรแกรมการฝึก (B) ในระดับสูงกว่าจุดเริ่มล้า (อัตราการเต้นหัวใจสูงกว่าจุดเริ่มล้า 1-10 ครั้ง/นาที) กับกลุ่มตัวอย่างจำนวน 16 คน แลกระบวนการศึกษาเฉพาะกรณีกับนักกรีฑาทีมชาติไทย 1 คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเปอร์เซ็นต์ (%) ค่าเฉลี่ย (X_) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) การทดสอบค่าที (t-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมแบบตัวแปรอิสระ 2 ตัว ประมวลผลโดยใช้โปรแกรม เอส พี เอส เอส ฟอร์ วินโดว์ ผลการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ 1. การทดสอบจุดเริ่มล้าในภาวะหลังการทดลองระยะที่ 1 3 ระดับ พบว่าโปรแกรมการฝึกในระดับจุดเริ่มล้า (อัตราการเต้นหัวใจเฉลี่ยที่ระดับจุดเริ่มล้า 160.82 ± 7.92 ครั้ง/นาที มีเปลี่ยนแปลง +1.90%) และสูงกว่าระดับจุดเริ่มล้า (อัตราการเต้นหัวใจเฉลี่ยระดับจุดเริ่มล้า 160.15 ± 10.50 ครั้ง/นาที มีเปลี่ยนแปลง +3.17%) ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 แต่มีความแตกต่างจากโปรแกรมการฝึกในระดับต่ำกว่าจุดเริ่มล้า (อัตราการเต้นหัวใจเฉลี่ยที่ระดับจุดเริ่มล้า 156.25 ± 0.24 ครั้ง/นาที มีเปลี่ยนแปลง +1.59%) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ภาวะหลังการทดลองระยะที่ 2 ในระดับสูงกว่าจุดเริ่มล้าเพื่อพัฒนาจุดเริ่มล้า พบว่า อัตราการเต้นหัวใจเฉลี่ยที่ระดับจุดเริ่มล้า 163.50 ± 4.71 ครั้ง/นาที เวลาในการวิ่ง 1500 เมตร เฉลี่ย 5.25 ± 0.86 นาที และกรดแลคติกในเลือดหลังการวิ่ง 1500 เมตร เฉลี่ย 7.91 ± 2.03 มิลลิโมล/ลิตร มีความแตกต่างจากในภาวะก่อนการทดลองโปรแกรมการฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และเปอร์เซ็นต์การเปลี่ยนแปลงจากโปรแกรมการฝึก พบว่า อัตราการเต้นหัวใจที่ระดับจุดเริ่มล้าเปลี่ยนแปลง +6.65% เวลาในการวิ่ง 1500 เมตรเปลี่ยนแปลง +10.10% และกรดแลคติกในเลือดหลังการวิ่ง 1500 เมตรเปลี่ยนแปลง -33.70% 3. ภาวะหลังการทดลองระยะที่ 2 ในระดับสูงกว่าจุดเริ่มล้า เพื่อพัฒนาจุดเริ่มล้าในการศึกษาเฉพาะกรณีของนักกรีฑาทีมชาติไทย พบว่า อัตราการเต้นของหัวใจที่ระดับจุดเริ่มล้า (168 ครั้ง/นาที) เปลี่ยนแปลง +4.94% เวลาในการวิ่ง 1500 เมตร (4.80 ครั้ง/นาที) เปลี่ยนแปลง + 1.43 % และกรดแลคติกในเลือดหลังการวิ่ง 1500 เมตร (9.20 มิลลิโมล/ลิตร) เปลี่ยนแปลง – 23.97% สรุปได้ว่า โปรแกรมการฝึกที่ความหนักของอัตราการเต้นหัวใจสูงกว่าจุดเริ่มล้า 1-10 ครั้ง/นาที สามารถพัฒนาจุดเริ่มล้าได้ดี