การวิเคราะห์ผลการประเมินการสอนของอาจารย์โดยผู้สอนและนิสิต คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการประเมินการสอนของอาจารย์ ระหว่างอาจารย์ผู้สอนประเมินการสอนของตนเอง และนิสิตประเมินการสอนของอาจารย์ ในพฤติกรรมการสอน 5 ด้าน ได้แก่ ด้านจุดมุ่งหมายและเนื้อหาวิชา ด้านเทคนิควิธีการสอนและความสามารถทางวิชาการ ด้านการประเมินผล ด้านบุคลิกลักษณะและจรรยาบรรณ และด้านมนุษยสัมพันธ์ รวมทั้งมุ่งศึกษาความสัมพันธ์ของคะแนนผลการประเมินอาจารย์ที่อาจารย์ประเมินตนเองและที่นิสิตเป็นผู้ประเมิน เครื่องมือที่ใช้เป็น แบบประเมินการสอนชนิดมาตรประมาณค่า 5 สเกล ที่ผู้วิจัยดัดแปลงจากแบบประเมินของหน่วยพัฒนาคณาจารย์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และยึดหลักการสร้างตามแนวทางที่ได้จากการศึกษาเอกสาร ทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการประเมินผลการสอนโดยแบ่งองค์ประกอบการประเมินผลการสอนออกเป็น 5 ด้าน ได้แก่ ด้านจุดมุ่งหมายและเนื้อหาวิชา ด้านเทคนิควิธีการสอนและความสามารถทางวิชาการ ด้านการประเมินผล ด้านบุคลิกลักษณะและจรรยาบรรณ และด้านมนุษยสัมพันธ์ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย อาจารย์ผู้สอน และนิสิตระดับปริญญาบัณทิตและระดับบัณฑิตศึกษา ในคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ภาคการศึกษาต้น ปีการศึกษา 2543 ซึ่งได้มาจากการลุ่มแบบสุ่มอย่างง่าย (simple random) จากบัญชีรายชื่อของประชากรทุกคนด้วยวิธีการจับฉลากได้กลุ่มตัวอย่างที่เป็นอาจารย์ผู้สอน จำนวน 123 ท่าน โดยกลุ่มตัวอย่างแต่ละท่านจะได้รับการประเมินท่านละ 2 รายวิชา และใช้นิสิตเป็นผู้ประเมินการสอนของอาจารย์รายวิชาละ 15 คนขึ้นไป วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยายเพื่อศึกษาลักษณะและการกระจายของข้อมูล โดยการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่ามัชฌิมเลขคณิต (X) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D) เปรียบเทียบค่ามัชฌิมเลขคณิตความคิดเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมการสอนของอาจารย์ทั้ง 5 ด้าน ที่มีข้อมูลพื้นฐานแตกต่างกันโดยสถิติ t-test และวิเคราะห์ความแปรปรวน (ANOVA) เปรียบเทียบค่ามัชฌิมเลขคณิตของคะแนนผลการประเมิน ระหว่างกลุ่มผู้ประเมิน ด้วยสถิติ t - test และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของผลการประเมินการสอนทั้ง 5 ด้าน ระหว่างผู้ประเมินที่เป็นอาจารย์ผู้ สอนเอง และนิสิตเป็นผู้ประเมิน รวมทั้งวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของคะแนนผลการประเมินระหว่างรายวิชาที่ 1 และ รายวิชาที่ 2 ในแต่ละกลุ่มผู้ประเมินโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson product moment correlation coefficient) ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการประเมินพฤติกรรมการสอนของอาจารย์ เปรียบเทียบระหว่างอาจารย์ประเมินตนเอง และนิสิตประเมินอาจารย์ ในพฤติกรรมการสอน 5 ด้าน แตกต่างกันอย่างมินัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. จากการศึกษาความสัมพันธ์ของคะแนนผลการประเมิน ระหว่างอาจารย์ประเมินตนเองและนิสิตประเมินอาจารย์ พบว่า มีคุณลักษณะ 2 ด้าน ได้แก่ ด้านเทคนิควิธีการสอนและความสามารถทางวิชาการ กับด้านการ ประเมินผลที่มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3. และจากการศึกษาความสัมพันธ์และความสอดคล้องของคะแนนผลการประเมิน ระหว่าง 2 รายวิชาในแต่ละกลุ่มผู้ประเมิน พบว่า คะแนนผลการประเมินสัมพันธ์กันทุกด้าน อย่างมินัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01