ผลของการพัฒนาลักษณะมุ่งอนาคตที่มีต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนเขตชนบทยากจน จังหวัดอำนาจเจริญ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลการพัฒนาลักษณะมุ่งอนาคต ที่มีต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนเขตชนบทยากจน จังหวัดอำนาจเจริญกลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนบ้านคำแก้ว จังหวัดอำนาจเจริญ จำนวนทั้งหมด 48 คน ปีการศึกษา 2544 โดยสุ่มนักเรียนเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมกลุ่มละ 24 คน ในระยะทดลองนักเรียนในกลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมพัฒนาลักษณะมุ่งอนาคตด้วยเทคนิคการพยากรณ์ ส่วนนักเรียนในกลุ่มควบคุมทำกิจกรรมอื่น เก็บรวบรวมข้อมูลของนักเรียนกลุ่มตัวอย่างทุกคนด้วยแบบวัดลักษณะมุ่งอนาคตและแบบวัดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติทดสอบที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาลักษณะมุ่งอนาคตส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ในโรงเรียนเขตชนบทยากจน จังหวัดอำนาจเจริญ ดังนี้ 1. หลังการทดลอง นักเรียนที่ได้รับการพัฒนาลักษณะมุ่งอนาคต มีระดับคะแนนแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงกว่านักเรียนที่ไม่ได้รับการพัฒนาลักษณะมุ่งอนาคตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. หลังการทดลอง นักเรียนที่ได้รับการพัฒนาลักษณะมุ่งอนาคต มีระดับคะแนนแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์สูงขึ้นกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05