Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยใน โรงพยาบาล ที่ใช้และที่ไม่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม เปรียบเทียบคุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยในระหว่างโรงพยาบาลที่ใช้และที่ไม่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม และเปรียบเทียบคุณภาพบริการโรงพยาบาล ตามการรับรู้ของผู้ป่วยในระหว่างโรงพยาบาลที่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวมในช่วงระยะเวลาต่างกัน กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยในโรงพยาบาลที่ใช้และไม่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม จำนวนกลุ่มละ 3 โรงพยาบาล สุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน ได้กลุ่มตัวอย่างกลุ่มโรงพยาบาลละ 200 คน รวมกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบกาม จำนวน 1 ชุด ซึ่งปรับปรุงจากผลงานวิจัยของ พนิดา ดามาพงศ์ และคณะหาความเที่ยงโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ได้ค่าความเที่ยง .98 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยระหว่างสองกลุ่ม และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า 1.คุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยใน โรงพยาบาลที่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก ส่วนคุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยในโรงพยาบาลที่ไม่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม โดยรวม อยู่ในระดับค่อนข้างมาก 2.การเปรียบเทียบคุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยในระหว่างโรงพยาบาลที่ใช้และที่ไม่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม โดยรวมและจำแนกเป็นรายด้าน พบว่า มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05 โดยค่าเฉลี่ยคุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยในทั้งโดยรวมและรายด้านทุกด้านโรงพยาบาลที่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวมสูงกว่า ค่าเฉลี่ยคุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยใน โรงพยาบาลที่ไม่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม 3.การเปรียบเทียบคุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยใน ระหว่างโรงพยาบาลที่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวม ในช่วงระยะเวลาต่างกัน พบว่า คุณภาพบริการโรงพยาบาลตามการรับรู้ของผู้ป่วยใน โดยรวมและรายด้านจำนวน 6 ด้าน ไม่แตกต่างกัน ส่วนด้านความสะดวกในการใช้บริการ และด้านความเป็นรูปธรรมของบริการ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทีระดับ .05 โดยโรงพยาบาลที่ใช้การจัดการคุณภาพโดยองค์รวมมาแล้ว3 ปี มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาคือ1ปี และต่ำสุด คือ 6 ปี