การเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการตาม พ.ร.บ.อนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545 : ศึกษาเฉพาะกรณีมาตรา 40(1)

บุตรี จันทร์แจ่ม

dc.contributor.advisor	พิชัยศักดิ์ หรยางกูร
dc.contributor.author	บุตรี จันทร์แจ่ม
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะนิติศาสตร์
dc.date.accessioned	2020-08-19T07:09:27Z
dc.date.available	2020-08-19T07:09:27Z
dc.date.issued	2548
dc.identifier.isbn	9741735219
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/67609
dc.description	วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2548	en_US
dc.description.abstract	วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ศึกษาเรื่องการเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการตาม พ.ร.บ.อนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545 เฉพาะกรณีมาตรา 40(1)โดยจะศึกษาเกี่ยวกับความสำคัญและหลักการของการเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ หลักพื้นฐานในการพิจารณาความสงบเรียบร้อยในการเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการและแนว ทางการวินิจฉัยเหตุแห่งการเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ การเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการเป็นการที่ศาลเข้ามามีบทบาทในการเยียวยาความเสียหายที่เกิดจากคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย โดยคู่ความซึ่งได้รับผลกระทบจากคำชี้ขาดนั้นจะดำเนินการคัดค้านคำชี้ขาดต่อศาลที่ทำการอนุญาโตตุลาการเพื่อขอให้เพิกถอนคำชี้ขาด ซึ่งการเพิกถอนคำชี้ขาดมีหลักมาจากการตรวจสอบคำชี้ขาดของศาลอันมีที่มาจากการใช้อำนาจรัฐควบคุมและกำหนดกฎเกณฑ์สำหรับการอนุญาโตตุลาการที่เกิดขึ้นในเขตอำนาจหรือในดินแดนของรัฐ ทั้งนี้การแทรกแซงของศาลในการอนุญาโตตุลาการจะต้องเป็นไปในลักษณะของการสร้างสมดุลระหว่างเสรีภาพของคู่สัญญาและการควบคุมความยุติธรรมของกระบวนการอนุญาโตตุลาการ นอกจากนี้ การเพิกถอนคำชี้ขาดยังมีหลักการสำคัญมาจากหลักความสงบเรียบร้อยซึ่งเป็นหลักที่ศาลใช้ควบคุมกระบวนการอนุญาโตตุลาการอันประกอบไปด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจ สังคม การเมือง ศาสนาและมาตรฐาน ทางสังคมของรัฐใดรัฐหนึ่งที่แต่ละรัฐต้องการปกปักรักษาไว้ ดังนั้น หลักความสงบเรียบร้อยจึงมีความไม่แน่นอนจาก ปัจจัยสนับสนุนสองประการ ได้แก่ ปัจจัยด้านความแตกต่างของระบบเศรษฐกิจ การเมือง ศาสนา สังคม หรือระบบ กฎหมายที่แตกต่างกันไปในแต่ละรัฐ และปัจจัยด้านเวลา กล่าวคือ คุณค่าและมาตรฐานของชุมชนมีการเปลี่ยนแปลง และพัฒนาได้ง่ายตามสภาพสังคมหรือผู้นำสังคม ความสงบเรียบร้อยที่ศาลใช้ในการควบคุมกระบวนการอนุญาโตตุลาการแบ่งได้สองประเภท ได้แก่ ความสงบ เรียบร้อยภายในประเทศ อันเป็นหลักสำคัญในการปกป้องผลประโยชน์ของรัฐ และหลักความสงบเรียบร้อยระหว่าง ประเทศอันเป็นหลักความสงบเรียบร้อยภายในประเทศที่ใช้ในความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างประเทศเพื่อตอบสนอง ความต้องการทางการค้าระหว่างประเทศของคู่สัญญา ดังนั้น ความสงบเรียบร้อยระหว่างประเทศจึงมีแนวคิดที่จำกัดกว่าความสงบเรียบร้อยภายในประเทศโดยจะจำกัดที่การละเมิดแนวคิดพื้นฐานของกฎหมายด้านความยุติธรรมและศีลธรรม เช่น สิทธิที่จะได้รับฟังข้อมูลที่มีผลต่อการทำคำตัดสินของอนุญาโตตุลาการ การปฏิบัติต่อคู่สัญญาที่เท่าเทียมกัน ความเป็นกลางของอนุญาโตตุลาการ และความประพฤติชอบในการอนุญาโตตุลาการ	en_US
dc.description.abstractalternative	This thesis studies the setting aside of arbitral award under arbitration act B.E. 2002 on a case study of article 40(1). The thesis addresses the importance and principles of setting aside of arbitral award, public policy involvement and the ground of setting aside. Setting aside of arbitral award is the interference of competent court to resolve the damage from wrongful arbitral decision. Challenge of an arbitral award may be made a motion for setting aside to the competent court. The interference of the court must weigh between freedom of the parties and fairness of arbitration. In addition, court may use public policy to control arbitration resulted in setting aside of the award. The aspects of public policy concerning the arbitration are economy, society, politic, religion, and social standard. Public policy renders instability because: (1) the difference in economy, politic, religion, society, and law systems in each state, and (2) the timing, since value and social standard can change and evolve according to social situation and leaders at times. There are two types of public policy used by court to control arbitration which are domestic and international public policy. Domestic public policy plays a vital role in protecting state interests. International public policy is a domestic public policy applied in an international commercial relation. International public policy is more limited than domestic public policy as a result of fundamental of law in justice and good moral, such as the right to be heard, equal treatment, impartiality of arbitrator, and rightful conduct.	en_US
dc.language.iso	th	en_US
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.subject	อนุญาโตตุลาการ	en_US
dc.subject	อนุญาโตตุลาการ -- ไทย	en_US
dc.subject	พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545	en_US
dc.subject	Arbitrators	en_US
dc.subject	Arbitrators -- Thailand	en_US
dc.title	การเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการตาม พ.ร.บ.อนุญาโตตุลาการ พ.ศ. 2545 : ศึกษาเฉพาะกรณีมาตรา 40(1)	en_US
dc.title.alternative	Setting aside of the arbitral award under arbitration act B.E. 2002 : a case study of article 40(1)	en_US
dc.type	Thesis	en_US
dc.degree.name	นิติศาสตรมหาบัณฑิต	en_US
dc.degree.level	ปริญญาโท	en_US
dc.degree.discipline	นิติศาสตร์	en_US
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en_US
dc.email.advisor	Phijaisakdi.H@chula.ac.th